Roeping. Jaargang 28

[p. 434]

J. Boelens
Dorpse nocturne

DE stilte heeft z'n tanden gezet in
de stenen en de straat trekt grimassen
over de huizen en de gevels, de stilte
laat veel figuren zien en langs
de raamkozijnen ontstaan lijnen
van ootmoed en onderdanigheid.
Alles wordt teerzwart en ligt
neergedrukt in de doodskist van de tijd.
Ook de sluier van Pietje de Dood wordt
duidelijker en onnoemelijk groot.

De straat heeft z'n tanden laten zien
en iedereen kan weten dat straks zijn
roofdierinstinkt toeslaat op fietsers
en automobielen die zoeven en
razendsnel de stenen zoenen.
Zij hebben dit méér gedaan.
De wielen zijn eieren zachtgekookt
maar de trottoirbanden lachen erom
en de kerktoren staat toe te kijken
of alles goed gaat en strooit gebeden
voor de voeten van het vensterglas
en naar allen die zich dodelijk vervelen
en koortsig zijn van de techniek.

De einder heeft de zon opgegeten en
de straat staat in zijn onderbroek.
De nacht loopt op kousevoeten met
hoge zwarte hoed en in pyama door
boomblaren en over de spits van de toren
ij tikt met zijn loopstok aan de ramen.
Ik weet niet anders of de nacht
is een landschapschilder, een futurist
die alles zwart penseelt met de
verlopen cylinderolie van het seizoen.