Roeping. Jaargang 28

[p. 316]

Theo Govaart

Patenier

ZO samen slenterend door museumzalen
meten we ons langzaam een omgeving aan:
de schilderijen die we elk naar voren halen
komen aan eigen wanden om ons staan.

Wekken we een grijns als Breughels kale
apen, of eist mijn vrouw een cijns voortaan
als Hendrikje - en zal dit met verhalen
of - arme rijmer - met gedichten gaan?

Och, ieder wil vijf andere van de honderd.
Maar eens... hoe eigenwijs en elk in blinde
voorkeur - van Eijck, van Dijck - staande nu hier
dan daar, blijken we - evenzéer verwonderd -
gelijke vreugd op een klein doek te vinden:
‘Vlucht naar Egypte’ van de Patenier.

[p. 317]

Verslag

DIT is niets als een zakelijk verslag
van drie uur lang ons avondlijk gedrag.

Aan het bureau heeft zíj weer aangevat
't mystieke kaartsysteem en 'n deel Pourrat.
En ík voer ook ascese in mijn vlag
lezend bij haard en einde van de dag
‘Een winter aan zee’. Tot na het koffienat
en kort gesprek over het werk wij wat
plaats wisselen. - Zij neemt de kruikezak
ter hand, terwijl ik witte bladen pak
en langzaam, langzaam schrijf. De rijmen slaan
bij lamplicht. Overbodig is de maan.

En, als de klok te ver is, dooft het licht...
zeldzaam prozaïsch eind van een gedicht.