Roeping. Jaargang 28

[p. 314]

Lambert tegenbosch

Twee handen

IK had mijn linkerhand getrouwd aan lust
en aan liefde mijn rechter.
Laat, had ik gedacht, de rechter niet weten
wat de linker doet.

Twee vreemde handen gingen haar strelen,
de linker in het donker,
en bij lichte heeft de rechter geschreven
hoe lief zij was, hoe goed.

En toen werd zij bedroefd en stilaan anders.
Ik dacht: ik hak ze af,
de linker en de rechter. Maar toen heeft zij,
o meisje, ze aan elkaar gehuwd.

[p. 315]

Topografisch

IK wilde alles van vandaag
als een landschap in kaart brengen.
Op iedere lengte en breedte
eerst goedsmoeds een vlek Hoop.

Daar kwamen wegen tussen,
smalle van zand en stof
en brede (als die naar de hel).
Enige vlekken, dat zag je,

waren bij voorbaat gedoemd
tot isolatie en ondergang.
Die tekende ik bijzonder
langzaam, herhaaldelijk over.

Dan om de gedachte daaraan
te verzetten, vermeide ik mij
een poos met boompjes tekenen,
stroompjes met vissen er in.

Beneden het kompas. Het Oog
in de bovenhoek, Het Oog
Dat Alles Ziet. Maar dat
leek me niet, haalde ik door.

In de marge, aarzelend,
kwam een meisje, pastorale 1700,
een baadster, badend in een vijver,
maar kringen van mijn tranen waren het.

Toen is de kaart onaf
ergens in een boek gestoken.
Ik weet al niet meer welk.
Er staan er hier zo veel.