Roeping. Jaargang 28

[p. 175]

Paul Vlemminx

Verbondenheid

LAAT mij begaan; laat mij de wegen vinden,
waarover ik naar mijn bestemming rijd.
Ge weet: ik heb u eens gevonden in den
duisteren voortijd, dien ik nog benijd.

Het regende en woei, en vele winden
streden tezamen een noodlottigen strijd.
Maar al het wassend water, daar ik minde,
weerhield mij niet, te gaan naar waar gij zijt.

Zo zal ik ook in dezen nacht bereiken
door wind en vloed en over smalle dijken
de vreugde van mijn hart: uw hart van vreugd.

Al zal de modder mij geheel besmeuren,
het wonder zal mij wederom gebeuren
dat gij mij weer verheerlijkt door uw jeugd.

OSMAAD, alleen temidden van de bende,
alleen te staan als dichter van de min.
Zij lachen om de schoonheid die ik kende;
zij kennen slechts het voordeel van gewin.

Zij smaden mij als enen afgewende
van de genoegens van hun huisgezin.
Zij achten mij verdoemd en in ellende
en zeggen, dat 'k mijn liefdevreugd verzin.

O smaad! u aangedaan, o mijn getrouwe,
die heel mijn leven maakt tot één gedicht
over uw goedheid en voortdurend licht.

Met u vereend, kan ik dien schimp verdouwen.
Ik ben mezelf door u, en door uw macht
ben ik de man die met de smaders lacht.

[p. 176]

iii

 

HOE sterk sta ik temidden van de velen,

 

die ongedurig heen en weder gaan.

 

Zij snakken heel het jaar naar brood en spelen.

 

Zij zullen niet één filmpje overslaan.

 

 

 

Men ziet, dat zij zich heel den dag vervelen,

 

al pronken zij als pauwen op de baan

 

met hun ‘verloofden’ die hun haartjes strelen.

 

Verkering-zonder-min vult hun bestaan.

 

 

 

Zij zeggen mij: ‘Hoe kunt ge zo toch leven

 

van de verbeelding en de poëzie,

 

want al uw vreugden zijn maar fantazie’.

 

 

 

Ik zeg maar niets. Het is hun te vergeven:

 

ze weten niet, hoezeer 'k verbonden leef.

 

met u, van wie 'k meer krijg dan dat ik geef.

[p. 177]

De tuin

Cocroptus suaves exspirans hortulus auras florentis viridi sophiae complectitur umbra
Ciris 3-4 (App. Verg.)

D' ATHEENSE Tuin, die zoete geurigheid

uitademt,

omvademt

in groene schaûw van wijsheids fleurigheid.

De Tuinheer wil zijn trouwe vrienden leren

zo'n fijn

en rein

genoegen, dat zij anders niet begeren.

Goddlijk te zijn op aarde zij het doel,

dat's rustig

en lustig

te leven boven velerlei gewoel.

Om later eens na het kortstondig leven

het Goed

en 't Zoet

te smaken in den eeuwgen tuin van Eden.