Roeping. Jaargang 28

[p. 88]

Lou Vleugelhof
Kort geluk

ZIJ schilt de peren in volkomen stilte.
Het witte vruchtvlees wegend op haar hand
maakt zij de dingen diep onaangerand,
ontdoet ze van een dunne schil van kilte.

Het mes gaat langzaam in het kiemwit boren.
In 't toegewijd, haast zegenend gebaar
waarmee ze snijdt heeft alles even maar
iets van zijn alledaagse droom verloren.

Maar als het klokhuis rond is uitgesneden,
wordt dit geluk gewoon en gelijkvloers:
een kleine pit verloren op de vloer
en door een achteloze voet vertreden.