Roeping. Jaargang 26

[p. 636]

Wim van Wessum
In nativitate domini nostri Jesu Christi

Zij waren saam naar Belhlehem gereisd,
een schamel paar, waar niemand acht op sloeg,
maar groot en rijk in 't oog van God om 't Licht
dat in haar zuivren schoot die Moeder droeg.

Zij zochten onderdak in Davids stad
waar God als Davids zoon verschijnen zou,
doch niemand opende voor Hem zijn deur,
men liet dien Langgewachte in nacht en kou...

En Hij verdroeg dit, de Ootmoedige!
Zijn ouders zochten daarom stil den stal,
beschaamd dat zo'n paleis de wereld bood
aan den geweldgen Bouwheer van 't heelal,

Die eens de aarde spelend had gevormd,
haar opgetooid met wondren groot en klein
met bergen, dalen, bossen, beemd en wei,
om voor den mens een schoon verblijf te zijn.

Hoe kwam Diezelfde nu zo arm en klein
en onherkenbaar in Zijn ver gebied
waar niemand in dit Kind vermoeden zou
de Hoop der eeuwen en Gods eigen Lied?

Hoe kwam Hij nu, - Gods Zoon! - in knechtsgestalt
van zijn alschone majesteit ontdaan?...
Was 't niet om in die schaamle mensheid den
verwinnaar van de mensheid te verslaan?

Hoe kwam Hij nu omlaag, tenzij uit eind-
loos meelij met het bitter mensenlot
tenzij om door zijn lijden en zijn dood
hen weer te maken heerlijk kind van God?

[p. 637]

 

Maria vond geen woorden meer voortaan,

 

maar wit doorschenen van het Licht, dat rees,

 

zonk zij in bevende aanbidding neer,

 

wachtend den Eeuwige in 't sterflijk vlees.

 

 

 

Zijn Englen stonden huivrend in het rond...

 

en zie, door de gesloten Gouden poort

 

trad in de stilte van dien zuivren nacht

 

op onze aarde het almachtig Woord,

 

 

 

des Vaders Weerglans en Zijn vlekloos Beeld

 

nu met ons vlees bekleed als 't smetloos Lam,

 

dat liefdevol den mens verlossen kwam

 

en al de zonden boetend op zich nam.

 

 

 

De stal was plotsling paradijs van licht,

 

Maria, Jozef zonken in het stof,

 

aanbiddend de onpeilbre Majesteit

 

en stamelend in groten dank en lof.

 

 

 

En al de Englenkoren jubelden

 

en al de sterren dansten fonklend mee

 

en zongen eindloos eer aan God omhoog

 

en aan de mensen op aarde vrêe.

 

 

 

Van overal zien wij naar U, o Maagd,

 

nieuwe, en schoner Cherubijnentroon,

 

die heel de volheid van de Godheid draagt

 

der eeuwen Heil en Vreugd, Uw Kind... Gods Zoon!