Roeping. Jaargang 26

[p. 480]

Jacques Benoit
God, mijn gebuur...

God, mijn Gebuur, zo ik U menigmaal
in lange nacht met hard geklop kom storen -
is dat, wijl nauw'lijks nog Uw adem valt te horen
en 'k U alleen weet in de zaal.

En zo Gij iets behoeft, is geen nabij
om aan Uw tasten mild het brood te breken:
ik waak en luister. Geef één enkel teken
opdat ik bij U zij.

Een smalle wand maar hindert ons ter stond,
door toeval; daar een roepen het kan zijn:
van Uw of van mijn mond -
en hij valt klein
gans zonder leven en geweld.

Uit Uw symbolen is hij opgesteld.
En Uw symbolen staan voor U als namen.
En zo eenmaal het licht in mij ontbrandt
waarmee mijn diepte zich aan U verwant
voelt, spreidt het zich in glanzen op zijn ramen.

Alleen mijn zinnen die zich traag bekwamen,
zijn ver van U en zonder vaderland.

R.M. Rilke.