Roeping. Jaargang 26

[p. 463]

[Nummer 6]

Reninca
Canticum ultimum

Nu sterft maar op mijn lippen, al mijn zangen,
als late geuren op de avondbloem...
Waarom vertwijfelen of luid verlangen?
In deze stilte schuilt mijn zoetste roem...
Ik heb de Minne in 't geheim ontvangen
ver buiten 's werelds noodeloos vertoon;
ik zie de sterren in Haar wimpers hangen
en stamel zwijmelend: wat zijt gij schoon...

Ziet, om Haar gunsten werven al de dagen,
en al wat hunkert om Haar zuivren zucht -
hoe zou ik, kleine, Haar mysterie dragen
en niet voor menschenwoorden zijn beducht?
Hoe peilloos ook de nacht, vol blinde vragen,
weet dat slechts zwijgend men het Antwoord schouwt.
Dies moest ik mij in raadloosheden wagen
tot dat mij God zijn raadselen ontvouwt...

Nu sterft maar op mijn lippen, al mijn zangen,
als late geuren op de avondbloem;
nu laat de winden heimlijk mij omprangen
en breken als het moet - het is geen doem,
te wijken voor de goddelijke gangen
der ééne Schoonheid die de wereld voedt:
ik zie de sterren in Haar wimpers hangen
en koester in het hart als dauw Haar gloed...