Roeping. Jaargang 26

[p. 451]

Boekbespreking

De Zusters van de H. Theresia van het Kindje Jezus. - A.H. Dolan, Carmeliet - Urbi et Orbi, Amsterdam.

In dit keurig uitgegeven en onberispelijk vertaalde boekje verhaalt Pater A.H. Dolan ons de ontmoeting en de gesprekken welke hij had met de vier zusters van de Kleine H. Theresia. Hij is zich diep bewust van het grote voorrecht, dat hem te beurt valt en het hele werkje is doorstraalt van de liefde, die de schrijver heeft voor de H. Thersia en de heilige huiver, waarmede hij personen en zaken, tegemoet treedt, die met het leven van de Kleine Grote Heilige in verband staan. De grote verdienste van deze uitgave ligt o.i. hierin, dat zij ons bewust maakt, dat het onbekende Carmelitesje een Heilige van onze tijd is en zodoende een lichtende wegwijzer door haar Kleine Weg van nederigheid en liefde. Voor diegenen, die haar tot nog toe niet begrepen, is het een réveil om te trachten haar nader te komen, door het lezen van haar autobiographie: ‘Geschiedenis ener Ziel’.

A.D.

P. Adrianus O.F.M. Cap: Heilig Vuur, Conferenties voor de opgroeiende jeugd. Uitg. J.J. Romen & Zonen. Roermond-Maaseik 1948.

In verschillende conferenties zet schrijver een deugdentechniek uiteen, aangepast en beantwoordend aan de geheel eigen mentaliteit van jeugdige personen boven 14 jaar. Verheugend en waardevol is het positieve element dat in deze gehele uiteenzetting naar voren komt.

Naast een ruime uitweiding over de drie christelijke hoofddeugden is in dit werkje, zoals de titel reeds doet vermoeden, een speciale plaats gegeven aan de goddelijke werking van de H. Geest, Die voor de meeste jeugdige personen helaas nog maar al te zeer de ‘ignotus Deus’ is.

Ongetwijfeld heeft de schrijver met deze practische gegevens voor de opbouw van het christelijk karakter, met deze levende voorbeelden van waarlijk katholiek leven, de juiste snaar getroffen van zijn jeugdig gehoor, dat, van welke ontwikkeling of van welk milieu ook, geboeid zal blijken, mits het heilig vuur bij de betreffende zielzorger niet ontbreken zal.

‘Heilig Vuur’ kan een vruchtbare leidraad zijn voor allen, die met de zielzorg van de opgroeiende jeugd belast zijn.

MAI MES.

Frédéric Lefèvre: Mes amis et mes livres. I Images bibliques; Ed. Lumière.

Me dunkt, dit boek is niet gemakkelijk:

De schrijver behandelt - meestal ineenvloeiend en daarom moeilijk - de impressies die verschillende bijbelse figuren op hem als kind maakten, de inzichten die zij hem als volwassene openbaren, en de treffende gelijkenis die hij soms meent aan te moeten nemen tussen de oude teksten der Schrift en uitspraken van moderne schrijvers, vrienden enz.

Het is echter de moeite waard:

[p. 452]

De beschouwingen van Lefèvre zijn verrassend en ontroerend - zij treffen soms diep het menselijk hart - en doen achter de feitelijke handelingen van Tobias, Judith, Samson, Joseph, David, de Samaritaanse, Lazarus e.a. een geheimzinnige mystieke zin vermoeden. Voor wat betreft het edel-menselijke en ontroerende moge één aanhaling als voorbeeld dienen:

Toen Joseph van Egypte zijn vader en broers na een lange en bittere scheiding weer-zag trok hij zich twee maal terug om in afzondering en stilte te wenen alvorens zich bekend te maken:

‘La sensibilité, force longtemps fragile! Il faut nous défendre des élans qui la livreraient inconsidérément... Nous avons le devoir de garder intactes les forces vives dont nous aurons besoin un jour, et même de les accroître... Peut - être aussi nos qualités ne deviennent - elles pleinement efficaces, même pour nous, que lorsque nous n'attendons plus en échange le bienfait d'une sympathie et qu'elles s'exercent dans l'abnégation. Voila pourquai Joseph, par deux fois, s'éloigne pour pleurer en cachette et lave ensuite sur non visage la trace des larmes. L'heure n'est pas encore venue où, par la maîtrise de soi, il prendra possession de sa tendresse, enfin dégagée d'un émoi qui en diminuait la force, pour l'exprimer entière et vibrante. Seules les larmes secrètes nous enrichissent... Qui dira la vertu des larmes solitaires? La souffrance purifiée s'y dégage de l'amertume qui, durcissant le coeur, éteignait tout espoir. L'homme remonte peu à peu de l'abime où le précipitait la violence de son chagrin et retrouve la tendre faiblesse de l'enfant qui cherche l'épaule maternelle’.

M. Noël.

Het communisme, Verslagboek van de academische sociale studiedagen te Leuven. Uitg. 't Groeit, Antwerpen, 1945, 228 pagina's.
Mgr. Dr. Jac. Bruning, De Russische Kerk en het Bolsjewisme. Uitg. G.G.G. 1949, 36 pagina's.

Indien de aandacht wordt gevestigd op het verslagboek van de Studiedagen te Leuven, welke in 1945 werden gehouden, dan gebeurt dat om een tweevoudige reden. Op de eerste plaats vanwege de heldere en overzichtelijke les, die Prof. van Gestel O.P. wijdde aan de Philosophie van het Communisme en Pater Broeckaert O.F.M. aan de Mystiek van het Communisme. Op de tweede plaats vanwege de geschiedkundige nota's aangaande de Communistische Partij in België en in West Europa onmiddellijk na de oorlog, welke verstrekt werden door Aug. Cool, die op dit gebied als een deskundige mag gelden.

Het verslagboek bevat verder een goede samenvatting van de geschiedenis van het Communisme in Rusland. Uit de aard der omstandigheden lopen deze gegevens tot het jaar 1939.

Wie een globaal overzicht wenst over de geschiedenis van de Russische Kerk vanaf haar stichting in de negende eeuw tot aan de jongste tijd, vindt in het brochuurtje van Mgr. Bruning een practisch

A. GERATS M.S.C.

Walter Breedveld: Het gouden kruis, uitgave ‘Het Thijmfonds’ - den Haag.

Als men meer boeken van Breedveld heeft gelezen valt dit boek wel wat tegen. Het bedoelt een min of meer romantische en daardoor voor het gewone volk boeiende roman te zijn. Het is echter wat langdradig, en de romantiek is weinig echt ouderwets romantisch, waardoor het noch

[p. 453]

voor een moderne noch voor een ouderwetse lezer erg acceptabel is.

Een zinnetje als: ‘De Hertogin stond op. Er was een tedere uitdrukking in haar mooie ogen en in haar zachte stem klonk een zeer gevoelige toon...’ illustreert vermoedelijk wel enigszins de soort romantiek van dit boek, en: ‘Zou meneer denken dat zijn mooie, witte vingers onder de mest komen te zitten, als hij mij een hand geeft?’ doet meer modern aan!

't Boek hinkt eigenlijk - indien men dat zo zeggen mag - op twee verschillende stijlen: de romantische- en de arbeidersstijl.

M. NOëL.

Emiel van Hemeldonck: Moeder Greta, Uitgeverij: Thijmfonds, Den Haag 1948.

De figuur van Moeder Greta is als de sterke vrouw uit het Evangelie. God bestemde haar om het eigen leven voort te zetten in haar kinderen. En zij werden haar smart, want hun droefheid was de hare, maar ook haar grootste vreugde, want hùn blijdschcap werd in haar tot verstild geluk. Haar tragiek was het langzaam groeiende besef dat zij heel alleen de taak van de opvoeding zou moeten volbrengen.

Haar man immers was een zorgeloze natuur, een mens met een goed maar zwak karakter. Hij zocht de zonnekant van het leven en keerde zich af van de schaduwzijde. Toen door een ernstig ongeluk zijn overmoedige lichaamskracht gebroken werd, kon hij dit niet aanvaarden. Zijn geestkracht bood geen weerstand en àl te vroeg liet hij zijn vrouw en kinderen achter.

En Greta, zijn vrouw? Zij voedde haar kinderen op in grote eenvoud, maar in haar huis heersten vrede en zuivere vroomheid.

Zó kon het gebeuren dat Karel, een van haar stoere jongens, missionaris werd; dat Rosa, haar zorgenkindje vanaf de geboorte, in het klooster trad. Eén zoon verloor zij in de oorlog; de andere vier stichtten een eigen gezin. En alle kinderen hadden hun moeder lief en dankten haar om wat zij hun geleerd had: de zuivere wijs van het lied van de daad en het lied van de liefde.

Na voltooiing van God's plan gaf zij Hem haar leven terug, dankbaar om wat zij ontvangen had, blij om wat zij terug kon geven.

Sterk is dit boek als het sterke boerenleven waarover het verhaalt.

Zuiver is het als de hemel die over de akkers welft waarin de boer met zijn zonen het zaad heeft uitgestrooid.

En het spreekt van een waarachtig en diep geloof, dat deze wereld bijna niet meer kent.

F. DIX.