Roeping. Jaargang 26

[p. 407]

Frans Babylon

Forêts de Compiëgne

Geen enk'le wandelaar komt hier nog storen,
en alomtegenwoordig ruist de wind
in bomenmassa's. Lachen van een kind
en vogeltonen klinken gauw verloren.

Geen meisje komt op deze top bekoren:
doods schijnt het praehistorisch labyrinth
van monsterstenen, waar men beend'ren vindt,
als heremiet doorgrondend wordt herboren.

Vaak schuilen wij in onze tent bijeen,
maar elk, met eigen dromen, ligt alleen
te luist'ren naar het ruisen van de regen.

Verschemerd lijkt mij elke plompe steen
een dreigend loerend monster van voorheen,
maar elke angst of spot houd ik verzwegen.

[p. 408]

Frans Babylon
Aan een vriend

Mijn vriend, verdroom u niet in verre reizen,
als gij door haar nabijzijn wordt benauwd,
al zijt gij met haar bloedslag meer vertrouwd
dan met mediterrane paradijzen.

Misschien voelt gij weer lust om haar te prijzen,
wanneer gij streng in onderzoek beschouwt
hoe sierlijk zij haar rilde handen vouwt
en in haar deemoed liefde blijft bewijzen.

Volg niet, in ban der meubels, voor de ruit
de meeuwenvluchten van uw dromen boven
de troosteloze gracht met afvalschuit.

Maar keer u weer berustend naar uw bruid,
om in haar rijke weelden te geloven,
voor gij haar dwingend in uw armen sluit.