Roeping. Jaargang 26

[p. 361]

Jos Nas

Het eiland

Voor B.

Ik zwom met kleine, traagvermoeide slagen
eens in de meren van mijn eenzaamheid.
Toen zag 'k een eiland met ligusterhagen
en schuwe vogels, zich vermeiend in de kragen
van golvend riet en... in gemeenzaamheid.

Ik zag in 't oeverzand de afdruk van je voeten.
- Even vochtig stond hun ranke leest,
geschaard tot overal gelijke stoeten
van kleine kuiltjes die ik ging begroeten
met vlugge zoenen: hier was jij geweest.

In 't midden van die tuin heb 'k jou gevonden.
Jij lag er stil, alsof je slapend was;
met madelieven 't kleine hoofd omwonden,
daar, waar bomen in den ronde stonden,
de Mei van Botticelli in het gras.

Ik heb toen, naast jou, stil, ontdaan, gezwegen
en maar gekeken naar jouw lief gezicht,
jouw lieve ogen en jouw lief bewegen.
Zo hebben we daar langen tijd gelegen,
dromend, hand in hand, in 't blauwe licht.

[p. 362]

Jos Nas
Hart

Mijn hart is het hart van een hinde:
te schuw om aan schroom te weerstaan.
In de schaduwen nis van een linde
ben ik mijmerend slapen gegaan.

Ik wachtte het gouden ontwaken
van het dagende, stralende licht,
maar kon nimmer aan vrezen verzaken
en ben stil - in de morgen - gezwicht.

Gezwicht aan een te grote ontroering,
gezwicht voor mijn te grote hart
en bang voor der bomen beroering,
mijn blik in de sterren verward.

O Verbijsterend branden van binnen -
Te laat - o verlangen - o spijt -
Wat baat mij het licht te beminnen,
dat ik schuw in het donker verbeid?