Roeping. Jaargang 26

[p. 198]

Hendrik Diddens
De oude lamp

Gij vroegt mij nooit een uur van overzeese tover,
geen dromentaal, noch huivrend minnespel,
schoon wij, verliefden onder geurig lover,
niet koutten over hemelvreugd of Dante's hel.

Werd u de sterke draad van mijn geloof gegeven
waar ik u, vrouw, als heerseresse had gesteld,
gij hebt er mee ons klein, vertrouwd geluk geweven
waarop uw hand nòg sterren van verblijden speldt.

Maar nu de kindren vroeg te ruste zijn geleid,
de luifels neer en de oude lamp ontstoken,
wijl door een sneeuwlawien de stroom werd onderbroken,

zijt gij - o! zoet mysterie der intimiteit -
als in een droom verrukt, met trage schreden,
op mij, uit 't diepst begeren, toegetreden!