Roeping. Jaargang 25

[p. 342]

D.E. Wending
Zijn komst

Gij hebt den boog van uw woede
in uw ijzeren hand gevat -
toen Gij de pees proeftrokt
tot een verbeten hoek,
en ze, 't oog in vlam,
losliet, zong ze een zang
op het ivoor van de steng,
op haar goudgeel snoer,
om den bitsen pijl te nooden
naar het hart van steng en snoer...
Gij hebt den steilen boog
in uw ijzeren hand gevat,
als een vader zijn kind,
als een man zijn bruid;
Gij hebt den snakkenden pijl
op de pees van uw woede geplant;
in den koker springen zijn broers,
dansen als Gij recht U richt...

Ademloos hoort het land het snuiven
van den boog die proefschiet, fel...
steekt uw leven schuil achter rotsen,
bergt uw lijf weg achter graniet,
prangt uw hart vast op den rotswand,
kleeft uw lijf in klammen nood -
als zijn woede van den boog barst,
bliksemen gaat zijn grimmige pijl,
snort hij door den steen als stuifsneeuw,
hart en lijf in, dat ge kromt;
rijt uw weterij aan flarden,
knakt uw zekerheid dat ze knerpt...
de eene pijl berent den anderen,
sisjaagt door de rots in het hart,
tot de koker, leeggetoornd,
zwijgt en hoorspiedt naar Zijn komst.