Roeping. Jaargang 25

[p. 37]

B. de Craene
September

De tijd verliest de jacht der zorgen,
de dagen schijnen spijtig kort te zijn,
de wat'ren en de rimpels van de Leie
sterven aan den oever als gebroken dromen.

De buitelingen van de zwaluwen
zijn een angstig zoeken; houten
bloemen treuren in de droge tuinen,
en om de mane hangen weemoedskringen.

De sterren krijgen weer hun toegemeten
glans; de verten dragen vroom 't geheim
van wat geleden en geworden was,
van wat nog verder moet beginnen.

Maar in geen ander maand
is even wijd 't verlangen
van de uren, is even rijk
de geur van het geborgen graan.

En wordt de schaduw groot,
de zon is mild, de dauw is room
en in den avond prazelen geruchten
van de rustige verborgenheden.