Roeping. Jaargang 25

[p. 38]

Albert Voortman
Najaarsdag

De wolken blijven eindloos staan,
mistroostig. Hun gebaar
van iemand die op reis wil gaan,
doch is vergeten waar

hij heen wil en geen lust gevoelt
te gaan, ook als hij 't wist,
is als een vriendschap: afgekoeld
en aan de grond hangt mist.

Zo is de dag. Een lege weg,
die noodloos geen betrad
en enkle mussen in de heg

en hier en daar een blad,
dat traag het ogenblik verbeidt,
dat 't af zal vallen voor altijd.

Uit: Zwervende wind.