Roeping. Jaargang 24

[p. 673]

Albert Voortman
Ver is de tijd

Ver is de tijd, toen wij nog samen gingen
van school naar huis den altijd eendren weg.
Jij was, ik weet nog goed, de beste bij het zingen,
van mij werd steeds gezegd, kwam niemendal terecht.

Wie weet, had hij gelijk, de meester, in die dagen.
(Zijn ogen zagen scherp - of was 't alleen zijn bril? -)
Zijn handen waren hard en feilloos raak de slagen
en rood stond meer dan eens zijn rietstok op mijn bil.

Misschien had hij gelijk. Wie zal het oordeel vellen?
Wanneer 'k mezelf bekijk, veranderde ik niet veel;
Alleen pas ik misschien wat beter op mijn tellen
en geef 'k van tijd tot tijd ook anderen hun deel.

En jij? Wat werd van jou, terwijl de jaren gingen?
Van wat ons eenmaal bond bleef enkel deze gang
en dat je 't laatste jaar een tien had voor het zingen.
Of was dat onverhoopt toen al je zwanezang?

Uit ‘Zwervende wind’.