Roeping. Jaargang 24

[p. 604]

T. Rovert
In de herfst

Voor Moeder V.E.-T.

Die tijd-, en daarom lotgenoten zijn,
't Is vreemd zo d' een van hen de ander groet
Met een gelukwens, als de vale schijn
En schemer zich allengskens speuren doet.
Zij weten beiden, dat het beste stuk,
En zeker 't langste, van hun aards verblijf
Voorbij is. Wat aan zorgen en geluk
Hun toeviel, wordt een uitgespeeld bedrijf.
Zich vleien met een ruime duur aleer
Zij 't zonnelicht voor 't allerlaatste zien,
Is kinderspel. Zij zijn geen kindren meer.
Jaren zijn kort. Al zijn 't er driemaal tien,
't Is maar de helft van wat reeds henen vloot.
De winst is dat men nader komt tot Een,
Van wie geschreven staat dat Hij de dood
Versloeg, het Leven zelf, het Doel waarheen
Wij willen. Weze u Christus' Bloed en Vlees
Tot blijdste gave op uw geboortefeest,
Die de barmhartigen welzalig prees,
De zuivren en die vreedzaam zijn van geest.

Dit is mijn heil-wens, naar de oude zin
Van 't woord. 't Is schoon. Het houdt veel zegen in.