Roeping. Jaargang 24

[p. 430]

Jo van Osch

Abyssus

De tijd brokkelt al weg onder mijn voeten
en 't wordt een zo gevaarlijk pad:
God kiest gewaagde Alpenrouten
naar Zijn verscholen Zomerstad.

Ik heb geaarzeld aan de randen
van dit verbijsterend ravijn,
maar God schreef op de gletscherwanden,
dat dit het Koningsdal moet zijn.

Hier moet ik onbedachtzaam dalen,
zonder te vrezen, zonder te staan,
en tuimlend zonder ademhalen
in Gods Alleenheid ondergaan.

Ik voel de tijden snel begeven:
mijn voeten raken nauwlijks grond.
Dit is de val, vol schuimend leven,
van een rivier, wanneer zij mondt.

[p. 431]

Jo van Osch
Virgo puerpera

Ik weet U wachtens-stil, mijn kind,
de dagen korten al,
en als het avondt, denk ik steeds
aan wat eens komen zal.

Gij zijt reeds lang vertrouwd met al
wat God ons toebedacht.
De sneeuw heeft alle daggedruis
voor U tot rust gebracht.

Nu weten wij alleen nog van
het rijpend Godsgeheim,
maar toch: de aarde luistert en
zij wil aandachtig zijn.

Het is nabij, mijn kind, nabij,
de nacht is uitgetreurd:
Gij zijt de kleine morgenster
vóórdat het Oosten kleurt.