Roeping. Jaargang 23

[p. 581]

Frank Meyland
In memoriam filiae.
† 23 Sept. '46.

We liggen eenzaam in ons bed te droomen,
onz' oogen wijd gespalkt, en d'armen strak
gestrekt langsheen het lijf; al maar te droomen

en t'overdenken hoe het leven brak
in d'oogen van ons kind. Vergeefs is 't vluchten
voor d'eenzaamheid die 't nuttelooze wrak

van onze droefheid drijft; alleen maar zuchten
om 't wreede schenden van dien korten droom
en om de lêege wieg... Ach, jonge vruchten

ontrukt de najaarswind aan hunnen boom:
zij ploffen moe in't natte gras der gaarden,
en zerpe herfstgrond slurpt hun zoet aroom.

Maar nu ons kind geborgen werd in d'aarde,
bezegelt zijn gemis ons troostend lot:
wij sluim'ren in de nachtelijke gaarde,

gevangen in den slaap, gevangenen van God.