Roeping. Jaargang 23

[p. 306]

Jan Derks
Ter gedachtenis
Hein-Jan

Het zijn wij, grooten, maar, die treurig zijn.
De kinderen knielen monter bij de baar.
Hein-Jan ging spelen boven alle pijn
en buiten elk gevaar.

Er razen ginds geen auto's langs de straten,
waarheen Gods ondoorgrondelijkheid hem riep,
Hein-Jan, ons jongetje, dat uitgelaten
van 't kindermeisje weg 't trottoir af liep.

En 't was te laat. Te laat? En hij is daar,
waar hij kan spelen boven alle pijn!
Zijn vriendjes knielen monter bij zijn baar.
Het zijn wij, grooten, maar, die treurig zijn.