Roeping. Jaargang 23

[p. 202]

Albert Kuyle

Aschwoensdag¹⁾

Des avonds op de buik, des morgens op de knieën:
de zomers in het bed zijn winters in de ziel.
Bij de uitvaart vlagt de boot, bij de aankomst stoot de kiel.
De walg komt in de kring. Dan dansen zij gedrieën.

Geen rimpels in 't gelaat, maar kreukels in de ziel:
met in den mond de smaak van schimmelige nachten
worden gebeden laffe jammerklachten.
Het bleeke, dunne graan, dat in de dorens viel.

Des avonds op de buik. Des morgens gansch ontzet:
het spieglend glas verdoemend aan de wanden.
Het hard skelet wordt zichtbaar in de handen.
De bloemen zijn verdord. De asch is klaar gezet.

1) Uit een binnenkort te verschijnen bundel, de eerste welke van de hand van dezen auteur na vijftien jaar wederom verschijnt.

[p. 203]

Albert Kuyle
Avond

Eens droomden wij de dagen in een hoogere toon
lichter en goudener. In andre, teerder kleuren.
De handen blank en smal, het haar gezalfd van geuren.
Verliefde prinsekinderen rond een koningstroon.

De nachten werden koel, de meien werden kort,
en toen, ten middag over, zon bleef branden,
bezagen wij verschrikt het merk in onze handen
en hoe geen enkel feest om niet gegeven wordt.

Hoe is het dan zoo goed geworden op den duur:
de dagen als een kudde van ons beiden,
die grazend rondgaat op een kleine weide,
en die zich vredig neerlegt in het avond-uur.