Roeping. Jaargang 23

[p. 157]

Koos Vermeeren
In 't wijde dal bij Avignon

In 't wijde dal bij Avignon
(de tijd is men reeds lang vergeten)
heeft God uit dit bebost gazon
een perzik-rozen hap gebeten.

En toen dit mijm'rend lied begon
heb ik het einde snel geweten.
De liefde sliep op elk balcon
Er stond een hooge zon te zweten.

Terwijl men stil de stilte dronk
is er de ruwe dood gekomen,
of was 't de waard, die lachend schonk...?

Bij Avignon staan groene boomen,
doch 't dorp blinkt rood, dat eens verzonk
en nu de vloek is van mijn droomen.