Roeping. Jaargang 23

[p. 92]

Jan Derks
Twee liederen

O, vrijheid!¹⁾

Het volk van Neêrland is gebracht
in slavernij
en aardedonker heerscht de nacht
der dwing'landij,
maar 't vuur bleef gloeien onder d'asch
in 't land, dat vrijheids haard eens was.
Wij van 't verzet, wij blazen 't aan,
tot 't straks weer laaiend uit zal slaan.

Die 't Duitsche juk, zoo fel gehaat,
niet dragen kon,
al kan het eind' zijn, dat hij staat
voor 't peleton,
hij wierp het af en werd rebel
en richt zich naar een nieuw bevel,
het hard bevel van vrijheids nood,
haar vaan getrouw tot in den dood.

Het is de vijand, die regeert.
Hij heeft gesteld
voor recht geweld; dat wordt gekeerd
door het geweld.
Thans geldt weer voor het heil van 't land
het oog om oog en tand om tand.
Hij, die in vrijheids leger vecht,
is strengste wreker van het recht.

1) Uit het gelijknamige spel, geschreven voor de Utrechtsche K.P. Het werd getoonzet door Theo Al. Smit. De muziek is verkrijgbaar bij de Wed. Van Rossum te Utrecht.

[p. 93]

 

Den roof, die 't volk heeft uitgeschud,

 

beantwoordt hij

 

met roof, die 't in zijn weerstand stut:

 

hij maakt weer vrij,

 

wien honger eerst geen keuze liet.

 

Hij treedt 't verraad terzij en schiet,

 

waar 't van zijn bloedgeld teert en smeert.

 

Hij hitst, ontmaskert, saboteert.

 

 

 

O, vrijheid, vuur, dat in ons brandt

 

en ons verteert,

 

wees dan door ons voor 't vaderland,

 

verdrukt, verheerd,

 

een vlam, die op den einder staat

 

als 't gloeien van den dageraad,

 

en vaan, die uitwaait na den strijd

 

als standaard van den nieuwen tijd.

[p. 94]

De tijden worden goed

O, Nêerland, 't mocht aan 't end
toch weer ter kim gaan dagen.
Het lot heeft zich gewend:
de vijand is verslagen!
Nu dan in godsvertrouwen
de toekomst tegemoet,
't geteisterd land bebouwen -
De tijden worden goed!

Een nieuwe strijd vangt aan.
Het recht zal hem bestieren,
de vrijheid schrijdt vooraan
en onder zijn banieren
staan wij, door 't leed genezen
van 't kwaad, dat splijten doet,
als één man opgerezen -
De tijden worden goed!

O, Nêerland, 't mocht aan 't end
toch weer ter kim gaan dagen.
Het lot heeft zich gewend:
de vijand is verslagen!
En 't bloed, dat werd vergoten
- het zaad, dat kiemen moet -
is duizendvoud ontsproten -
De tijden worden goed!