Roeping. Jaargang 10

[p. 523]

[A.J.D. van Oosten]

With a song in my heart

(Slow-foxtrot)

Ik vond u in den tuin; over het land
blonk het breed lichten van den heeten dag;
van 't grasperk waar gij laagt, tot waar ik lag,
klonk dansmuziek; zachtjes nam ik uw hand.

Wat maakte ons, lief, het leven ongerust?
Wij namen het te vaak te kwaderhand!
De dansmuziek was goed; naar den verlaten kant
kind, heb ik u gevoerd en heftig u gekust.

Gij waart mij niet slechts: negatief van smart,
gij werd mijn overvloedig deel van lust!
Er bleef mij buiten u niet anders meer bewust
dan dansmuziek, en een lied in mijn hart!

A.J.D. VAN OOSTEN.

[p. 524]

Vilma Banky

Haar trekt een verre plicht, eens in den droom gezien
en in haar denken sindsdien meegedragen,
gewillig op een woord, een onbevestigd vragen

te volgen, ongeacht waarheen of wien,
den strijd te voeren en desnoods verslagen
te worden óm de pijn der nederlagen -
een jonge stille vrouw als zij versaagt niet gauw.

Diep in haar oogen schittert onder 't grauw
en smadelijk raadsel harer onvervulde dagen
die Sehnsucht jeder Frau....

A.J.D. VAN OOSTEN

[p. 525]

Paarden-transport

Wij staan geduldig nek aan nek
als fietsen in een rijwielrek

in drie dagen hebben wij geen voer gekregen
omdat wij dan bij het vertrek minder zwaar zouden wegen

wat men met ons voorheeft weten wij niet
een tien-tons spoorwagen opent geen wijd verschiet

maar sinds ze ons gisteren van ons hoofdstel ontdeden
staan wij bòven de wielen en wórden gereden

dit is een troost in ons raadselachtig lot
want in vier-en-twintig uur gingen er hier meer kapot

door gebrek aan ruimte en dergelijke ongevallen
dan in de tien jaar die ik doorbracht in verschillende stallen

toch heb ik bij de inspectie een dierenarts zien staan
hij liep vlug voorbij en riep: laat ze maar gaan!

de bruine waarmee ik in mijn jeugd nog heb gedarteld
wordt sedert den morgen door een gebroken poot gemarteld

en bij elken schok van de rails klaagt ze in haar pijn:
God, dat er ook geen slagers in de nabijheid zijn!

er is een algemeen gevoelen bij ons over dit lijden:
dat het onmenschelijk is er haar niet uit te bevrijden

want zelfs een paard wordt tenslotte levensmoe
alleen de menschheid is er nog erger aan toe....

A.J.D. VAN OOSTEN