Roeping. Jaargang 10

[p. 189]

[Nummer 3]

Kerstnacht

Twintig eeuwen, zie ik voor mij staan
twintig karavanen van honderd kameelen,
beladen, de eersten met goud en juweelen
van deugd; de heiligen, die ons zijn voorgegaan

daarachter torsen de trotsche beesten
granen en vruchten, machtige vrachten:
de moed, wijsheid en wonderen van gedachten;
de lading van heldere, groote geesten,

tweeduizend kameelen, een eindlooze rij,
vooraan schalt de stem van Jokanaän
en aan het einde verschijnen wij:
een enkele vrouw, een enkele man.

een stofwolk, door kameelenpoot
omhooggestoven voor eenig seconden
twee korrels saam en zevenmaal de zonde,
de val, verstikking en de eindelooze dood

Zoo onbeduidend is ons verdwijnen,
in de ongemeten woestijn, de tijd;
hoe dan voor U, Gij, eenige, die zijt,
Gij oorsprong van der eeuwigheid verschijnen.

Maar iedere kameel komt op zijn baan
voorbij een stal, waar hij een nachtlang rust
daar heeft een kindermond zijn kop gekust,
dan kan hij zorgeloos weer verder gaan.

[p. 190]

 

De Kerstnacht, eenig feest in heel het jaar,

 

dat God een mensch, aan ons gelijk wil wezen

 

de kribbe draagt het kind, als sterflijk wezen,

 

d'ontsterfelijke God van 't hoogaltaar.

 

 

 

Laat deze nacht dan stil en heilig zijn,

 

zooals het liedje van de kinderen is,

 

verzamel dan ons, scham'len aan Uw disch

 

het feestmaal, onder schijn van brood en wijn

HANS VAN ZIJL