Roeping. Jaargang 10

[p. 149]

[Gabriel Smit]

Ziekenzaal

De dood geurt hier als bloemen geuren
en wiegelt langzaam en nabij
over de hoofden, die zij moeizaam beuren,
glimlachend in hun eigen medelij.

achter hun oogen zingen lichte kleuren:
vroeger, de zon, een tuin, het is voorbij -
hun lange handen grendelen de deuren
en drijven weerloos met het vallende getij.

maar in den avond, hoor, een jonge stem
bevrijdt zich sidderend van het dreigend duister,
duizenden dooden, God, omringen hem,
breken de wanden wild en grijpen hem
en wurgen star zijn laatst, verrukt gefluister...

tusschen de dekens hijgend teruggezonken
sluit hij zijn ooogen... maar een licht waait aan...
God heeft zijn kleine stem zoo ver geklonken,
over den dood, dat gij het hebt verstaan?

GABRIEL SMIT

[p. 150]

Immaculata conceptio

Maria is in het dal gekomen
aan het water en de stille boomen;
de avond, eerbiedig om haar gezicht,
beschermde haar in een kring van licht.
zij stond te luisteren aan den oever
naar de stem van den nacht; oneindig droever,
verlatener, hooger, ijl en alleen,
klonken die stemmen door haar heen:
een lied, - zij wist niet waar het begon.
maar het eindigde bij de avondzon;
een eenzame stem: op dezen nacht
had zij haar gansche leven gewacht -
bloem onder bloemen, licht met het licht,
een kleine klank in het groote gedicht
van den nacht; met de sterren en de maan
zoo hoog en verheerlijkt in te gaan -

de engel Gabriël is gekomen
en heeft haar bij de hand genomen.
door de boomen klonk het stille gerucht
van de winden hooger: ‘Gezegend de vrucht...’
als een bloem is de wereld opengebloeid,
zij is met het licht van de sterren vervloeid...

in de breede rivier zingt nog de rust
van haar hart, dat de engel heeft gekust,
de bloemen geuren nog van haar hand...

een pelgrim vindt eindelijk zijn vaderland.

Wépion sur Meuse, Aug. 1931

GABRIEL SMIT