Roeping. Jaargang 4

[p. 479]

Aan M.S.

Heel langzaam en heel mooi:
Het schuchter ontluiken onzer jonge liefde,
Recht onder de brandende zon van God!
Gelouterd onder Zijn zwijgende nabijheid,
Weerglans van Gods eeuwige Liefde!

Laat ons nu voortgaan, kind!

Achter ons:

De pijnigende onzekerheid.

En toch: waar ging ik zonder jouw beeld in m'n ogen?

Voor ons:

De wijde vlakte van 'et geteisterde mensdom:

In hun hart ging de Liefde verloren......

Laat ons nu voortgaan, kind!
De mensen hebben ons nodig
En wij zijn sterker, nu.
- - - - - - - - - - - - - -
Recht boven ons, nog altijd
De brandende zon van God!

PIET LUKKENAER.