Roeping. Jaargang 4

[p. 341]

Kommunieprentje

Iedre dag
Lenie's kinderlach
in de ernst van m'n brevier.

Nauweliks weet ik wie Lenie is,
Alleen maar dat het 'n kindje is;
dat was voor God al genoeg.

Vroeg zij naar Hem, misschien Hij naar haar?
God en 't kind zijn beide wonderbaar.

Onbegrepen, dageliks wonder:
God, Die 't leed
van een wereld vergeet
Z'n tijd aan 'n kinderziel verspeelt.

Heel eenvoudig, och spelend maar,
begrepen die twee, die kindertjes elkaar.

Innig-blij heeft Hij plaats genomen
tussen winkeltje en pop in Lenie's dromen.

Och zie-je nog niet, hoe die kinder-God
met ònze malle gewichtigheid spot!

JER. VERMIN,

M.S.C.