Roeping. Jaargang 3

[p. 579]

In de tijd van dorring stond de begeerte op.

et Uur is laat en zeer verlaten -
de kampen onbewaakt -
sluip sluip m'n patroelje!
Wie heeft zichzelve
zó eiseloos overgegeven:
dat hij niet ééns verlangt
de zekerheid van z'n hand
de feilloosheid van z'n wapen
et onontkoomlik vastslaan van z'n oog
te beproeven op 'n rilde prooi-gegeven mens -
want zijn onze heerlike vaders geen koninklik roofdier geweest?
Laat ons 'ns wreken
(deze éne énige maal)
de schande die hun erfdeel lijdt aan óns
- Wat kan als dit vergeeflik zijn?
- en vóór de rondgang
weer onze wacht op de bastions
- Als God inspekteert:
onze wacht als 'n rij van metaalfieguren!
Richt òp m'n patroelje!
kláár: onze ogen en handen en feilloze wapens
- hoe alle kampen zó onbewaakt kunnen zijn!
en wat et erfdeel van de vaders
heerlik aan ons is behouden!
- - Schiet door me heen
de lachstem van m'n meisje
ik stuit en ik ijs. -
Met 'n vloek
sla ik de uiterst-gedrilde patroelje weeróm;
ze lopen vóór me:
recht en zwijgend man na man -
ze betrekken de wacht op de bastions:
de wacht als 'n rij van metaalfieguren -
En als God inspekteert
staan ze alle star en wezenloos te schreien voor zich heen
- maar God gaat hun voorbij in z'n ontzettend zwijgen.

JOS VERJANS.