Roeping. Jaargang 3

[Ton Kerssemakers]

Sirkel.

Ons leven is één eentonige wenteling

- als 'n zweefmolen -

om altijd etzelfde middelpunt en

in altijd dezelfde enge sirkel

van kleine bezorgdheidjes en angstige beklemminkjes

die ons geketend houden aan de aarde

en aan de dorheid van de stof.

Breek Heer,

bréék de starre schakel van deze molen

en slinger ons

uit deze krampachtige sirkel

ver,     ver van et dode sentrum.

TON KERSSEMAKERS

[p. 578]

Tennisbaan.

In de beklemming der engten

tussen

ijzergaas

de wankele parade

van lege leventjes en voze verlangentjes

: met iedere bal slaan we 'n stuk verveling weg

en altijd

altijd blijven er ballen over in onze moede handen.

Over de koude kille vloer

kromt zich onze schaduw - een lenig dier -

in angst voor et naakte, strenge leven.

Waarom kromt zich

ons lijf

niet op de vloer

en kermt onze schaduw niet

de wankele luchten stuk?

TON KERSSEMAKERS

Gebed.

Heer, geef dat wij mogen worden nederig en eenvoudig
als et arme vrouwtje achter in Uw kerk:
dood voor de aarde en haar kwellingen
: haar ziel een blank heideven
in et goede licht van Uw blanke maanhostie
en open voor U
voor U alléén o Heer.

Heer, geef dat wij mogen worden nederig en eenvoudig
als et arme vrouwtje achter in Uw kerk.

TON KERSSEMAKERS