Roeping. Jaargang 3

[p. 564]

De nood.

Heer, hoe beef ik als Gij mij aanstoot:
een storm op het verknaagd gebit der duinen
en een vlam in het graan.
Ik sta ontsteld voor uw Gelaat,
omdat Gij mij scheurt als linnen op de toonbank
en mijn hart kartelt als een haas.
Nu weet ik dat de schaduw van uw hand
een duistere toorn over mij is,
want ik-zelf een droeve dwaas.
O, wat is de teenen mand,
zo toch haar bodem begeeft?
Hoe lang een water-druppel aan de goot-rand?
O, ziel, hoe lang gij in mij leeft?
Heer, nadert nu de groote tijd
dat Gij ons uitschudt als een kleed
en ons wegschopt als een voetbal?
O, hoe verschroeit die appel-beet
ons zondig lippen-vleesch
en hoe hooren wij de schal
van uw toorn ut een ver gebladert!
Hoe weinig onze glimlach,
als Gij de blonde vlasspil der zon ontrolt
of de groene maan ons nadert....
Hoe weinig onze glimlach....
Heer, maar van ginds uw toorn
dat elk hart U uitspuwt
als de pitten van een appelsien
en elk zegt: ‘De Heer is wrang!’
Zijn wij dan niet als tarwe,
die de koopman door zijn vingers glijdt
en hij zegt: ‘Slechter graan heb ik nooit gezien’?
Is onze zonde niet de verbrande paarden-hoef
die vies rukt in de straat?
Of wie klaagt: ‘Mijn God is wijd!’
als de rook-wrong van zijn offer nêerslaat?
O, Heer, wij weten: uw adem stort ons aan
en zift elke teems,
zoodat het kaf uw goddelijk kleed bestuift
en Gij: de witte Maalder van het menschelijk graan.
Want met de zonde-wolk zijt Gij omhuift

[p. 565]

 

en uw vingers gelinkt door de zeef-rand,

 

uw Gelaat bepoederd door het dorre kaf

 

en uw ooghol rood onder de prikkel....

 

Gij ziet: de aard-bal waggelt als een dronkaard

 

en tegen de spiegels onzer oogen

 

de gekrulde zee der zonde stort af....

 

O, Heer, o, Heer, zwaai het sein van uw mededoogen!

 

Hef luid uw gelach tegen de aard-schil,

 

zooals een kind tegen zijn roode appel!

 

Is de vreugde niet uw diepste Wil

 

en de droefheid niet ons-zelf tot straf?

 

Reeds hoor ik het rijten van uw zwart tent-doek,

 

waaronder de mensch jankt

 

en de Dood op rubber-schoenen sluipt....

 

 

 

Bijna hoor ik het gouden vlag

 

als van ouds uw venster aanslaan

 

en glinsteren in de paarlemoere dag....

 

 

 

Bijna bloeit er een bloesem

 

over een lage muur,

 

en bloeit er altijd:

 

buiten elk uur.

 

 

 

Bijna de stap van een sandaal

 

door de lange gang

 

tusschen ons en de Eeuwige Zaal....

KAREL VAN DEN OEVER.