Roeping. Jaargang 3

[p. 353]

[Jer. Vermin]

Uw genade over ons:
sneeuwstorm rijk en met aandrift.
We zijn ondergestoven, zonder het te weten:
de verrassing van 'n eerste kijk uit het raam
na een volle sneeuwnacht;
en 't sneeuwt nòg, 't sneeuwt nòg!
Maar de mensenvoeten drukken zo zwaar
en onze ziel is een te veel begane straat.
Sneeuwpracht in de morgen,
in de middagstilte, des te meer slijk.
O God en dan....
de hele, hele klamme kille namiddag
die stilverwijtende
aldoor dezelfde
- als niet te keren -
jammer,
van vallende, langzaam uitstervende
sneeuwvlokken
in het slijk
van de straat.

JER. VERMIN M.S.C.