Roeping. Jaargang 3

[p. 350]

[Jos Verjans]

De boom

Hij stond met z'n voet in de aarde vast

en leefde eruit.

Maar z'n hoofd zat in de lucht
sterk en standvastig -
als Sint Jan van Patmos in 't Wezen van God.

Toch was ie simpel en zéér naief:
'n kind van de goede vertrouwlike aarde -
'n groot naief-ernstig kind.
- Wiè heeft er gedacht aan de kleine vertrouwelikheden:
'n muizennest in z'n wortels -
'n hoopje mieren -
'n vogelnest in n' gat -
en waar zijn ze nù?
- En toch was ie ze alle zo heel lang goed -
toch waren ze 'n kleine gemeenschap. -

Hij was groot en naief
en zo zeldzaam dankbaar.
Hij heeft de seizoenen geteld
en zich elk als 'n goedheid gemèrkt.
Maar dat was in z'n jeugd:
hij is later de tel kwijtgeraakt.

Hij heeft in de winden gevingerd
zoals 'n vrouw d'r haar kamt,
en liet ze in rafeltjes verder vliegen.
Hij neuriede steeds maar z'n donkere wijs van

genoeglikheid

die niemand verstond -
waarnaar niemand hoorde.
- Alleen:
was er onweer, dan dook ie ineen en verroerde zich niet:
'n schuwe jongen als Vader toornt op 'n ànder;
en in prille nachten heeft ie et groeien beluisterd

in ademloze eerbied voor 't wònder.

- - -

Ze hebben z'n takken em afgeslagen -

ze hebben z'n wortels em doorgekapt -

en ie is gevallen.

[p. 351]

 

Men meet en men zaagt.

 

- Nu ligt ie zo deerlik ontredderd

 

zo smartelik vreemd -

 

als wàs et m'n ouwe boom niet meer. -

JOS. VERJANS

[p. 352]

 

Aarde-onrust:

 

aandacht op eeuwigheid:

 

gekwelde waakhond in 'n zwaargeladen nacht

 

van onweerszwoelte.

 

hóór: 'n stap in schaduw -

 

wéér een - wéér -

 

iets knapt.

 

Waakhond heft de kop -

 

staat stil -

 

niets komt.

 

 

 

'n Lome hese blaf

 

en pijnlik zachtjes-fluiten:

 

angst.

 

Warend loopt de waakhond heen en weer

 

- de slappe ketting sleept ie met zich mee -

 

en speurt

 

en luistert.

 

 

 

En met de droge stoffige snuit op de grond

 

- kop op de poten -

 

gaat de waakhond liggen.

 

 

 

Ogen waken -

 

aandacht blijft -

 

verborgen - fèl - -

 

Tot de Meester komt.

JOS. VERJANS