Roeping. Jaargang 3

[W. Poulssen]

Brabant

Je mensen zijn stroef en spichtig
als 't gras langs je wegen;
mager geslagen door armoe en vroeten
in je dode zand,
je hardvochtige zand,
dat niet te verbidden is.
Zoals de zandwegen zich kronkelen door je heivelden,
wanhopig en troosteloos en moe van 't eeuwige zoeken,
Zo lopen de levenspaden van je mensen:
van de slaapsteekamers de erven over
naar de beestestallen
en verder de velden en de bossen in;
levenspaden als zandwegen
kruipende door stroeve struiken
van armoe en triestigheid en zonneloos gezorg!
Brabantse menseleven, Brabantse hei!
Maar diep in de ruigten van je hei
liggen de vennen,
de vredige vennen
in eeuwige weerspiegeling
van Gods zonnelach en hemel.
Zo is de ziel van je mensen:
'n ven van vrede en verduldigheid
onder de zon van Gods-geloof en Gods liefde,
'n blank blond ven
verborgen voor de vreemdeling
tussen verkromde dennen
en vreed hard gras
diep ergens in je hei!

W.P.

[p. 45]

 

Heer,

 

als m'n hoogmoed ronkt als 'n dronken motor,

 

laat me de houweleslagen dan horen van de kiezeldelver.

 

Velen zitten vooraan in de tempel

 

en danken U

 

dat zij geen kiezeldelver zijn;

 

maar weten zij

 

dat Uw medelijden kostbaarder is dan 'n geldbaantje?

 

Wie in de kiezelgroeven

 

de zware houwelen zwaaien

 

als mikten ze naar 't hart van de aarde,

 

die slaan naar de deur van de hemel.

 

Gij legt Uw koele vingeren om hun brandend voorhoofd

 

en Gij rekent hen hun morren niet aan

 

als 'n geldjood voorbijslaapt in z'n auto:

 

'n Houweleslag is tamboerijnmuziek in Uw oren

 

en klank van klokken.

 

Hard als 'n slag in de kiezel

 

zal 't kloppen van de delver zijn op de hemeldeur,

 

en wijken zal ze:

 

Gij hebt z'n armen sterk gemaakt

 

en richtingvast.

 

Maar hoeveel vier-cylinders liggen langs de grote weg

 

met versleten bougies en lege carters

 

ver van Uw garage?

 

Heer,

 

als m'n hoogmoed ronkt als 'n dronken motor,

 

laat me de houweleslagen dan horen van de kiezeldelver.

OIRSCHOT

W.P.