Roeping. Jaargang 3

[p. 40]

[Rob de Wilt]

Geen enkele vreugde hebt Gij voor mij
naar 't schijnt uitzonderlik gezet
ik heb op alle dingen aandachtig gelet
zij gingen voorbij - lieten mij pijn wonderlik
nu beproef ik U in deugden en machtig gebed.

Is het dan zo schoon dat de zon opgaat om te zinken
dat 'n koe in de weiden staande, de geur der tijden om haar heen,
gekalfd zal hebben, en in de kracht van haar leven verslinken,
kan van bloemen en vogels 't kort-hier-zijn verblijden?

Elk meisje lacht tevergeefs mij tegen
want ik heb van de aarde om te eten niets gekregen
hun zoete woordjes wonden mij als loden kogels
en ik mag hun bedoelen toch niet vergeten -

Gij blaast over de wateren en zij verstarren voor mij als ijs
Gij schudt de bomen en zij verliezen blad en vruchten,
doet witte wolken voorbij-gaan en alle alle geruchten
van regen en wind al naar elk jaargetij.

het meisje komt niet weer om mij te zoenen
want ik kwelde haar met de eentonigheid mijner sermoenen
en de zang van mijn liefde had 'n versleten wijs.

Gij keert wel altijd in alle dingen weer
ik echter proef der dingen vergankelikheid
en Gij blijft mij over - maar ik erken U niet Heer
want met der aarde te zijn breekt mijn aanhankelikheid - -

Breek mijn goed-willen
als voor de Emmaus-gangers het avond-brood
in dit uur
voor mijn dood
dat mij de lauwe geur
ten leven wekt.

ROB DE WILT.

[p. 41]

 

Nu kan hij komen

 

om den scherpen hoek der straat

 

mijn kleine vriend

 

voor zijn beloofd bezoek.

 

 

 

Nu al zie ik

 

de kuise ronding van zijn gelaat

 

om et prille blauw zijner ogen

 

en in mijn denken staat

 

de lauwe boog van zijn stem

 

als et Requiem in 'n kinder-Mis:

 

 

 

als hij bij me is

 

zal ik smaken

 

zijn blik als 'n Moederkus

 

en zijn zinnekens

 

als et naief gespeel

 

van 'n straatjongen op 'n mondorgeltje -

 

 

 

Waarom bloost hij zooveel

 

als hij dicht bij mij staat?

 

ben ik hem zo'n goed gezel

 

als ik hem van 'n meisje vertellen laat?

 

 

 

o God, zijn kleine arm om mijn nek

 

verstrikt mijn woorden

 

om ze te vangen in de korf van zijn hart

 

mogen ze er binnen-gaan als nijvere bijen

 

die bouwen

 

de witte was voor de Maria-kaarsen

 

en de zoete honig

 

op et morgenbrood van Jantje.

ROB DE WILT.