Roeping. Jaargang 2

[p. 377]

[Henri Bruning]

Zonden

Zwaar en zwart geheven aan de nacht
de schedel van het dak
- verwezen

gekneusd

dakraam staart naar straat:

òveral die doffe raam-ovalen,
lang en stil die starende raam-gelaten

naar elkaar

in de nacht,

staren naar elkander bevangen van nacht

huivert geluidloos uit duistere verholenheid
zwarte vleermuizen-angst
Zwerven radeloze sidderingen tegen de lucht
hese
verwilderde
gil

- buigt zich omlaag
de smartlik-milde hemel die vol sterren staat.

Beven
ogen.

HENRI BRUNING

[p. 378]

Mei-vers

Zwelt lente ijl omhoog     waaiende pluimen

Ochtend ademt moeder-rustig
ochtend wimpelt     zoet verrukt;

zoet-doorgeurde wind waait d'aarde ruim en licht
- er glanst vreemd-blijde veiligheid in alle dingen. O,
o, hoe nu alles, àlles dicht ons nabij komt.

De blijde blauwe rievier slingert zich gewillig naar den einder:
stoombootjes schuiven licht vooruit - witte pluimpjes smoor drijven omhoog
- tuimelen zotte duifjes blinkende door de zon;
uit kabbelend water huiveren zilveren licht-kringen
- schuifel-dansen teder-zacht over gebogen knotwilg-stam

(gebogen bloeide zij open):

Zwelt lente ijl omhoog     waaiende wuivende pluimen.

HENRI BRUNING