Roeping. Jaargang 2

[p. 316]

De toekomst

Nog is alles niet meer dan belofte:
'n dromende jonge' in 'n stille stad
tussen duizende kalme genoegzame mensen -
'n peinzerig meisje in de trein
dat dweept met 'n nieuw gedicht
waarin 'et leven te vonkelen staat -
'n oude man, maar nog gaaf als 'n vrucht uit 'n kweekhuis:
voor de rotting van 't avondland nooit toegank'lik -
en nu is z'n oud verlangen ontwaakt -
hij waande 'et lang en voorgoed te ruste:
'n bleke zieke die voor altijd afscheid nam
van de went'ling der dagen;
zich terugtrok in de doorwoelde sponde voorgoed -
maar plotseling is ze weeromgekomen
als 'n bruid met rozen in 't haar
die de bruidegom wacht op de drempel.

Er is 'n lied langs de wereld gewaaid -
'n lied langs alle de kontinenten;
als 'n plots'linge wind in de bosbomen slaat
en alle te ruisen zet tegelijk
is de muziek van 't nieuwe leven
in de harten der mensen geslagen. -

Er moèt iets komen dat beter is!
We weten 'et alle,
maar alle geloven nog niet dat 'et komen kàn. -
Als 'n vrouw die opgeleefd en dor -
schraal als 'n holle boom met verrotte kern:
de levenssappen zijn opgedroogd,
de kanalen aaneengekleefd en verschrompeld -
en die nog wil ontvangen in haar schoot
'n nieuw vers kindje, gaaf als 'n rijpe tros druiven; -
Zo wil 'et avondland nog nieuwe geslachten kweken,
'n toekomst nogmaals voeden, doen groeien uit z'n bloed
- z'n ideeë'en z'n verhoudingen -
en 't vraagt daarvoor onz' edelste vermogens -
we weigeren.

[p. 317]

 

Ook òns heeft 'et lied van 't nieuwe leven geraakt -

 

onze harten te zingen gezet van verlangen; -

 

ook wij hebben afgedaan met de oude schijn,

 

met de oude dode vormen voorgoed -

 

maar niet met de oude eeuwig-levende waarheid van 't Evangelie

 

die onder de kleur'ge leugens van 't avondland lag begraven

 

als dood -

 

wie haar nog levend wisten:

 

de zuivren van ziel met de heldere ogen

 

die schijn en kleur'ge leugens niet beperken konden

 

waren altijd rebellen -

 

publiek, of in de stilte om God. -

 

 

 

Maar nu is 'n stuwing in 't opgaan der volken -

 

twee wereldperioden raken elkander - vloeien straks uiteen -

 

straks valt de scheiding: 'n Mozeskloof in de zee -

 

de nieuwe toekomst wordt zeker geboren.

 

'et Getal van de weigeraars groeit -

 

en straks zijn al de oude vormen afgeworpen -

 

de volken staan als kudden die nieuwe herders vragen

 

om hun te leiden langs nieuwe wegen

 

naar 't wereldoude Doel; -

 

de laatste keus: Kristus of 'et socialisme! -

 

M'n broeders! maken we ons klaar voor dàn! -

JOS. VERJANS