Roeping. Jaargang 2

[p. 85]

De boom.

Gods liefde is als een fruitboom
in deze aard geplant
- de sterren staan te lichten in de kruin -
de forse takken langs de wereldrand
van het gewicht der vruchten nijgen diep en zwaar.

Eens in Italië viel een gouden vrucht
een sjofele minnezanger in de schoot.
Een jaculator werd hij vóór de Heer op markt op plein:
de wereld gooide hij naar de hemel toe
en ving haar, druipende van dauw en licht,
weer in zijn handen op
en duwde haar in het ruim!
Zijn woorden stonden overal als vlaggen uit,
en met gestrekte boeg schoot de aarde
rakelings Gods bloemend hart voorbij!

Ofwel het was een boeremeisje
in Duitsland in een dorp:
zij plok de vrucht en ziet:
seizoenen uit Gods leven wandelden uit haar,
het oud verhaal van Golgotha,
en van de straten van Jeruzalem
die dronken bloed en zweet
van Hem die bracht het leven en het leven heeft.

En overal,
waar uit de boom een vrucht viel in de mens,
sprong op een helle vreugd gelijk een hemellicht
of gingen wonden open in het kranke vlees:
en telkens spoelden stromen licht
of bloed en tranen de oude wereld rein.

Daar leefden vrouwen op een grauwe brits
die lagen lijk melaatsen aan de zoom der stad
maar uit wier keel gezang als uit een woud van nachtegalen brak.

[p. 86]

 

En mannen die zich rolden in de sneeuw

 

op hoge bergen in de gure wind.

 

Landlopers vuil en vaal,

 

die geurden op hun sterfbed lijk een lelieveld.

 

Soldaten en matrozen,

 

kinderen ook, in wie de vrucht haar wondersappen goot.

 

 

 

Dan de miljoenen van wie niemand weet:

 

de droeven, in een duister minneleed

 

gedompeld, zonder zucht noch klacht,

 

de vroliken die dansen in het klare gras

 

onder de boom van God

 

die strooit zijn vruchten

 

in het Morenland en langs de Ganges,

 

in Japan waar de vuurberg kraakt,

 

in oud Europa rokend nog van bloed,

 

tot in het land der Yankees,

 

langs de lichte pleinen en in stegen goor van roet en puin.

 

 

 

Het is de bloei waaraan geen einde komt,

 

waarin geen snoeimes hakt,

 

het weids gewas dat tiert in elke lucht:

 

ruisende groen asyl van Ruusbroec in het Zoniënwoud;

 

en baldakijn van bloesem in het rijk der Zon

 

waaronder schrijden in hun wit gewaad

 

op slanke voeten jonge katechumenen

 

wiegelend lijk de maïspluim!

WIES MOENS