Roeping. Jaargang 2

[p. 112]

De straat

Avend:
De majestaties-strakke vaart van verlichte elektriese tram:
triomfbaan door straatverdwazing;
het gebel feestelik konfetti van witte bloesems over de hoofden.
En de luide angst der stroef-krassende wielen door de warreling van mensen.

De wilde hartstochtelikheid van autoos:
flitsend lichtgezwaai tegen gevels en mensen:
verre beving vooruit van lichtbundels,
luide klakson-kreten snijdend door straat-daver:
onder de mensen onverwachte verschrikking telkens opnieuw.

En het gedurig gedrentel en gedrentel van kleine levens
als beekjes armoedig en armzalig:
gedurige herhaling van almaar dezelfde temaas:
lopen en stilstaan, lopen en stilstaan
en parapluutje of parasolletje:
in het smal lichtgootje onder het eeuwige duister:
tijdelikheidje van klein geluid in stilten der eeuwigheid.

Overal Christus. En de wereld angstwekkend van belachelikheid
en troosteloos ellendig van burgerlike zekerheid
- getailleerde jassen en lakschoenen en zijen sokken
en de waanzinnige eenzaamheid van Rembrandt -
dat alle grootheid als vergeefs is.

En de maansikkel in een pover lichtsirkeltje
als een schommelende mallemolenschuit,
een leeggegeten banaanschil, of een afgebeten nagel.

April '23.

HENRI BRUNING