Roeping. Jaargang 2

[p. 56]

Nacht vóór Maria-hemelvaart.

O verre reine in de oneindigheid!
Zie op de donkere aarde,
verloren in stilte en duister,
dit wereldkind alléén; -
dat poogt zijn brandende oogen te heffen naar U -
naar de sterren, waarop Uw witte voeten staan; -
dat poogt een schreeuw van heimwee te schreeuwen naar U -
òver de stilte van 't Universum!
Zijn liefde 'n meteoorval door het duister in Uw schoot!

O verre onnoembare
in Uw onaanraakbaarheid -
ster-nacht van reinheid op ons troebel bestaan!
O neem ons op in Uw ongeschondenheid!
Eén huivring van liefde -
één verdieping-in-U
en we zullen voorgoed onze oogen sluiten
voor dingen der aarde -
als reuzen onwrikbaar gaan staan in den donkeren stroom;
maar onze mond zal gloeiende woorden werpen
- sterr'ling van liefde naar U -
die duizendvoudig breken
in rijz'ling van stille, witte vlammetjes néér -
ver over alle de donkere menschen!

O Moeder! Vrouw!
O zie onze naaktheid eens!
de barheid onzer zonden, die hier niemand weet!
de hartstocht roode gifplant in elk bloedwarm hart -
ons kleed van kleurige leugens voor elkander -
Voor U dekt het onze armoe niet. -
Zie onze naaktheid Moeder!
Vrouw! koèl ons verlangen tot een witte droom over U!

Ster-koningin!
een verre heugenis
is met Uw naam nog onder dit donker volk,
van wat Uw grootheid en Uw schoonheid is:
‘verre legende uit gouden tijd,
toen alle menschen groote kinderen waren.’

[p. 57]

 

Maar bòven de sterren bloeit Uw Waarachtigheid -

 

o deze banden om ons opstandig hart!

 

Moeder!

 

Astarte in lillende naaktheid koningin van den nacht der aarde -

 

Moeder! onze lippen zijn droog

 

en onze oogen branden -

 

ons bloed is zoo wild!

 

 

 

- Geef ons ergens een stille plaats

 

in het groote leven:

 

We willen palmboomen zijn aan het strand der wereldzee -

 

in stille neiging gebogen over de golven,

 

die rusteloos drijven

 

voorbij naar de verten,

 

waar wij nièt willen zijn -

 

En daar droomen van U!

 

 

 

Moeder! wij - onze aandacht - naar U gestadig,

 

naar Uwe waarachtigheid!

 

En ons lied een witte zuivere droom -

 

een maannachtnevel in een veld van stilte:

 

verrukking om U

 

in ons sterk jong leven,

 

waarin de stilte der wijsheid moet zijn!

 

 

 

En ergens een verre, klare klaroen

 

in een slapende stad,

 

die van dit wonder wéét:

 

om de menschen te roepen

 

in 't reine mysterie:

 

de sternacht der aarde,

 

waarop Uw witte voeten staan; -

 

en de stilte der wijsheid

 

in òns jong leven -

 

in strakke verrukking

 

geheven naar U........

JOS. VERJANS.