Roeping. Jaargang 2

[p. 52]

Poëmata.

I.

Stemmetje rein! door avondgaard
héél witte vreugd....
Van gouden jeugd
hebt gij dees licht juweel bewaard.

Pure sopraan: één zomer- bloem
uw mooi verhaal....
Zeg! of ik dwaal
zoo 'k U Gods liefsten engel noem?

Ik luister....: moede voglen ook
geen noot meer slaan.
Koel wast de maan.
Omhoog een fonkel-star ontlook.

Bosschage roerloos-donker staat
met zilveren blad.
Van dauw reeds nat
uw haren rond uw schoon gelaat.

Ach! zwijgt ge? Kom, vertel me voort....
Dees avond laat
wel nooit vergaat
en géen dees heilige uren stoort.

In diepste ziel O! lied dat wacht
en huivert, tot
het bloeit voor God:
stemmetje zuiver in den nacht.

II.

O grijze mist van weemoed over
een zwijgend hart....
Een vogel klaagt door roerloos loover
hooglied van smart.

De groote zon is heen-getogen
aan einder-rand.
Nu juichen stralend ander oogen
om haren brand.

[p. 53]

 

O! vreemde nacht! geen winden stoeien

 

door donkre kruin,

 

geen maan zoo zacht, geen starren bloeien

 

over dees tuin.

 

 

 

Maar nevel weeft miljoenen tranen

 

tot somber kleed....

 

Er waart een ziel in treurge lanen

 

en schreit haar leed....

III.

Is vreugd geweken:

Bleeke zon naar uiterst land?

Laat me d'avond-lamp ontsteken:

vrede-pand.

O bittre dagen....

Hart dat bloedt uit zerpe wond.

Dat ge voor uw schreiend klagen

troost nu vondt!

'k Wil U verblijen:

lieve broeder die héél zacht

bloesem-geurge specerij en

zalving bracht.

Engel: ontvlogen

aan 't Paleis, op witte wiek,

fluistrend, neven U gebogen,

Gods muziek.

Geluk zal keeren:

Déés uw wonde heelen kwam:

brandt uw ziel weer, vol begeeren:

zuivre vlam.

En heilig teeken

Kind! uw glimlach na verdriet:

lijk men zon door wolken brekend

glanzen ziet....

[p. 54]

IV.

Kalme rivier door lage weiden
- O! van een ziel licht evenbeeld! -
naar verre monding heerlijk wijde
uw koele waatren traag verglijden
waar goddelijke Zon in speelt....

Kristallen vloed o blauw gedegen:
geen glans uw puurheid evenaart,
voor groot verlangen veilge wegen,
met wijs beleid van hoogste zegen
gaat eeuwig-schoon uw stille vaart.

Waar duizend madeliefjes bloeien
uw oever langs en 't witte lisch
soms blije meisjes luide stoeien....
Maar, luistrend niet uw waatren vloeien
waar d'heerlijkheid uws levens is....

Zoo reist een ziel met rein begeeren
van klare peis naar dieper schoot
waar geen vermag haar vaart te keeren,
geen nacht haar gouden glans kan deren
naar eeuwge monding, kalm en groot.

Herdersem (Vlaanderen).

HUBERT BUYLE.