Roeping. Jaargang 1

[p. 304]

[Rob. de Wilt]

De stemmen der mensen

De stemmen der mensen
om mij
zijn nu
als carillon-klokken op marktdag
veel en verscheiden
en toch
een lied.

Wat joelen die stemmen
zoo ver oover mij
(als speelende mussen)
ben ik dan niet
in hun midden?

Ik ben als de bediende
in den winkel
die speelt
achter den toonbank
met een klein meisje.

Die geboren werd

Die geboren werd
toen er geen bed was
voor die Hem baarde -
voor Hem
hadden de mensen
geen muren
ter beschutting gebouwd -
Die in koude
en houterig stroo
lag
als 'n schooierskind:

[p. 305]

 

Toen het Licht

 

voor 't laatst

 

brak uit zijn oogen

 

als 'n bliksemflits,

 

heeft Hij voor ons

 

opengeslagen

 

de poorten

 

aller Heemelen.

Als het kindje

Als het kindje
dat van den man
in de donkere straat
het lekkers niet neemt
(nee, ik mag niet van Vader) -
Zoo God, heb ik
de verleiding der weereld
in de oogen gezien
en weerstaan.

En toen het kindje thuiskwam
heeft Moeder
het ooverladen met lekkers:
zie:
ik ben onderweg.

ROB. DE WILT

Kerstmis 1922