Roeping. Jaargang 1

Novemberlicht.

De hemel is één lichtgedicht!
Zoo innig blinkt het stille licht,
Waar 't in de witte wolken weidt,
Door donzen kiertjes nederglijdt
En de aarde in de eerste najaarsrust
Zoo rein het kuische voorhoofd kust.
En bij dien kus - één lichtgeglim:
Een sprookjeswereld lijkt de kim,
Waar 't ijl om huisjes flauwt en blauwt
En dorpjes licht-omsluierd houdt.
Hoe 't ginds met fijne lijntjes speelt
En 't veld in vele vlekjes deelt
Van parelgrijs en zilvergrauw.
Mij is 't, als ging mijn adem nauw
Uit vrees, dat van zijn vrijen tocht
Het broze sprookje breken mocht.

G.W. LOVENDAAL.