De rhynsburger leister: zingende 38 nieuwe en 13 weinig bekende zoo menuetten, airs, herders als minne-zangen; teedere en aardige vryagien; lenthe- zoomer- en morgen-zangen

[p. 31]

Chanson.

1.

ACh! laçie, ach! wat spyt,
Al myn Schoonheid ben ik kwyt,
Terwyl ik, leelyk als de Hel,
Pronk met bruin gerimpeld Vel.
't Man-Volk lacht my uit
Om myn dor en dof geluid.
In de Mey-Tyd, jong en groen,
Geeft geen Man my eenen Zoen.
Yder haat my
En verlaat my,
Doen my huilen,
Eenzaam pruilen,
Want ik my niet helpen kan.
Hey een Man, een Man, een Man.

2.

ô! Wreedheid, ach! wat pyn,

Nu ik met myn Roosje kwyn,
Terwyl myn Buer-Meid, jong en groen,
Krygd zoo meenig frisze Zoen.
's Winters, zit ik by den Haard,
Krimp ik als het styfste Paard.
Ik zal myn zelve nog verdoen
Geeft geen Man my eenen Zoen.

[p. 32]

 

Gantsche Daagen

 

Moet ik Klaagen,

 

Alles derven,

 

Vryster Sterven,

 

Want ik my niet helpen kan.

 

Ach! een Man, een Man, een Man.

 

3.

 

Ach! laçie, ach! wat rouw,

 

Dat ik zelfs myn Leeden krouw,

 

Nu geen Man zig my erbermd

 

En myn Koude Leên verwermd.

 

Geef my maar een scheele Leen,

 

Of een Bochgel, Kuit op Scheen,

 

Of een uit-geteerden Gryn,

 

Als het maar een Man mag zyn.

 

Zonder Ooren,

 

Maf gebooren,

 

Dat myn Winden

 

Uitkomst vinden

 

En myn smart geneezen kan.

 

Ach! een Man, een Man, een Man.

 

4.

 

Ach! laiçe, of ik grom,

 

Niemand ziet dog na myn om.

 

't Is jou ouwe Totebel,

 

Uitgedroogde Pieternel.

 

Ik gaf voor een lekkere Zoen

 

Wel een heele hand vol Poen:

 

Maar geen Man heeft smaak in my;

[p. 33]

 

ô! Verdoemde Jeukery.

 

Elk bespot my

 

En bedot my

 

Om myn treeden,

 

Styve Leeden,

 

Nu 'k myn Dorst niet leszen kan.

 

Ach! een Man, een Man, een Man.