De Revisor. Halfjaarboek voor nieuwe literatuur 4-5

[p. 18]

Ruth Lasters
Vijf gedichten

Zwem

Elke zwemmer zwemt een slaper verder
in het andere, duistere halfrond. Elk drijven, iedere crawslag

maakt gewichtloosheidsgevoel aan van wie
indommelt, aan de andere wereldkant. Iemand moet nu zeggen

dat er altijd veel meer slapers zijn dan aan de wakkere zijde
zwemmers, dat het dus slechts kan

als wie dapper klieft door water een reusachtig
denkbeeldig boeket meetrekt van zijslapers,

rugliggers, buikdraaiers. Ergens moet men binnen mogen aldus
enkel en alleen op vertoon van deze volgestempelde

zwemkaart.

[p. 19]

Opinies

Pakken, maskers en controleposten overal
waar je kan laten testen in

welke mate je ondanks de vele voorzorgen besmet bent met
andermans

opinies over jou, nadat ze
allemaal vrijkwamen door branden, daveren, lekken der

reactors. Checkpunt 3 pas en doordrongen reeds
van het besef dat velen mij maar een vreemd

wicht, woedend huilend naast mij zelfs een man die bij
controle blijkt bewust van wie hem allemaal ziet

als niemendal. Na checkpost 10: geen ziel rechtop
nog, allen kokhalzend in

kronkelgang.

[p. 20]

Stapels

Als wij nu allemaal gewoon eens afspraken om slechts
een stapel dekens na te laten

in plaats van botten, assen, haren in een oude
kam. Begraafplaatsen met enkel torens
opgevouwen spreien, dekbedden en plaids, waaronder wij

zo vaak op slaap-
slot voor de ander, in uiterste vorm van onszelf

verdwenen. In volle stad zag men geregeld iemand dan
met tal van andermans
dekens om zich heen, men holde er hulpvaardig achteraan als

achter een bruid met meerdere slepen, wetende dat hij of zij
per se terug moest, voor het sluiten van het

hekken ginds.

[p. 21]

Wissel

Loketzalen zijn zelden echt,
van witste slaap veeleer doorgaans die

ruitglas blaast waarachter de beambten
je geliefden blijken of je

kwelgeesten, neutrale mensen werken er natuurlijk niet.
Loketruiten zijn nauwelijks ergens, van heldere eenzaamheid
overdag verzameld uit

overal een zoveelste zichzelf op proef zijn.
Je schuift aan bij het loket

van je vader die negen hand-
tekeningen vraagt, waarna de wissel zich voltrekt, je

eensklaps slechts nog hernia ervaart, spierscheur, heupbreuk,
kiespijn, kuitkramp, al je geestelijke ongemakken
omgeruild. Omkeerbaarheid aanvragen lukt er

werkelijk zelden.

[p. 22]

Ontrouw

Of je het erna van vuurwerk
ooit zag. Niet de vonken, maar de pluizige takken,

stammen van rook op precies dezelfde plaats waar net nog
pijlen open knalden. Het luchtbos dat daar na het doven

enkele seconden voor je ontstaat. De restwaarde die
eigenlijk grootser is dan de bedoelde fraaiheid van

spetters kleurvuur. Zo is ook, nadat je hebt gezucht dat
je me ondanks alles nog

liefhebt, wat daarna in de kamer hangt op een doordringendere,
verschrikkelijke, ongewilde manier mooier: de onherstelbaarheid

tussen ons.