|
| |
| |
| |
Maarten van der Graaff
Olatile
aanval. Wij lagen onder vier dennen op de gras druk van
kronkelende lijven, het houtsnijwerk van de zon
begon ons de adem te benemen.
De Horror-cruise op overvolle zee valt mee, ontelbare beesten gaan hun gang, ik zie het
woedende schuim en weet dat het een spoor is, maar kijk omdat het schuimt. Honinggeel
knikkebollen: verlangen x wordt pas vervuld wanneer het om het even is of dit gebeurt.
Mijn favoriete plek is het scherm vizier energie die niet verloren gaat,
maar steeds verzuipt. Wat ik wil zeggen is dat ik drink, dat ik van uitzonderingen opleef. Scherpe
randen, de transparantie van het bloed.
Het nationale humeur. Ik heb niets nee enkele vierkante meters in
berekening. Alles teken ik uit in de zwemmende hut. Olatile. Olatile je verbergt je.
Je wiegt je inktvlerken als ether.
Je geboortedatum is moeilijk. Ik wil weten wanneer die teef werd gedekt en ja
ik reken nog steeds op je.
B. denkt verbijsterde woningen met
gemarmerd blauwe ogen, de verbijstering van die woningen in precies dat gemarmerde blauw:
‘sinds mijn zesde het geheim van vitrage en straatverlichting oranje,
| |
| |
later het grijzige van de explosie binnen, rug tegen de muur en hoofd en handen op het
behang dan mijn lichaam verzengend gestrekt op de vloer mijn adem op afstand als de
geluiden van de stad de stem campagne bleekmuziek gillende wolven parkeergeruis mijn pols
linker-pols mijn hand op jouw rechterpols hand- recht- vuil-gecoate lichamen jouw billen
vergeten door ritme ritme is een ding zonder beperking van gezicht’
in slaap en B. zoekt frisdrank in alle nachtwinkels van het schip
om mijn zinnen naar de felle lichten te duwen.
Wij ondersteunen het netwerk in het hele land.
Neem contact op. Wij accepteren uw bezittingen.
geslachtszieke bevolking.
Nestgeur dit uur, indien opgeroepen)
en altijd voedsel offerande, de gezegende
Zijn er alleen maar vampiers, vraagt ze, aarzelend.
Nee, er zijn andere dingen (stem klimt uit Texas).
Een kalf, een cowboy, de bron van het leven vertakt! Zijn mistige ogen bijeengebracht
| |
| |
in een week gezicht, op straat hoor je er weinig van. Een kerk werkt
in stilte. Hij ligt daar ginds op het kussen, zintuigen voortgezet in de aangenaam prozaïsche
hij wandelt langs de planeet horizontaal zijn glans is weg
Ons te herschrijven, te doen wat de sjamanen
met duidelijke bijbedoelingen
groot en anoniem door een even groot en anoniem museum
bingo, een woord zo oud als de heuvels
rug bot kras het ritmische breken de zonde! altaren die de zonde!
een verstrengeling van lichamen vindt plaats meestal 's nachts de gedempte
rooskleurige lijnen de planning van een uitgestrekte weide ze duwt
tot beneden haar heupen, dat is de reden
van de chemie der vooruitgang,
ze zit op mijn schoot, tegenover mij mij mij mij
onlangs vernam ik uit bronnen sombere glasvezels gangen van licht/
smetvrije jassen ik rook proteïne uit
de omstandigheden, maar geen weerstand
deze scène spuugt corruptie, zonder noot, zonder pauze
zij grijpt mijn shirt trekt het over mijn hoofd het kantoor is smerig maar structuur is nodig ze heeft
| |
| |
een mooie taille/spijkerbroek is bang voor de herfst en de winter, 's nachts.
futloos smijten met stemmen
binnen het afgebakende, de weelderige groei maakt recalcitrant
de slurpende opbouw van dit lichaam
leer het in het wild (buik en navel in gesprek)
de luide muziek ik hoor haar niet
Olatile zit vooruit te lezen zegt zacht
ooit aan zelfmoord gedacht?
De wilde ezel is geïsoleerd en de mensen lopen te koop met hun liefde. Alles bij elkaar krimpt
onder de machtige druk van kleuterjuffen.
Mijn broer had ogen zonder kleur, heel authentiek als een huis op zee
(je hebt vertrouwen in dode dingen en creaties)
vergeet die ouwe meuk die ouwe geiten
haar borsten bewegend - de leer van de zee - haar handen voor haar schaduw
levensdoel van de aspirant zal geleidelijk veranderen
van persoonlijke ambitie en honger naar macht
in een verlangen om de mensheid te dienen.
Het verlangen om anderen te dienen is de
| |
| |
ik moet denken aan een bepaalde vorm van
neerslaan ik ben uw metgezel
Ik wil weten Ik wil weten hoe het draait
al die succesvolle inspanningen in het rijk van de materie!
zijn lul was hard zijn benen grepen haar heupen
reeds op dit punt begon hij te huilen:
god Zelf met in zijn Ooghoek blinkende sneeuw jouw adem
het mechanisme waarmee je de wil die je voedt over de weekvlezige buik
Olatile Olatile olatile olatile olatile to pless
tegen verveling eindeloos dode mannen op de planken
alles immers dorst naar goud en hangt aan goud
waar zijn mijn van der Graaff geschriften? - ik las alles en vergat het,
luttele eonen in de hink-stap-zwammenwoeker-modus nu al de gekwelde
uitgekattebeld niks aan volk en vaderland te melden opgespeld
de zware decoratie van de vrijheid en de weerstand denk er nooit meer aan
zoeken geavanceerd zoeken
is Dimensions of Time and Silence seksmuziek?
(ars nova het avontuur van ‘den geest ik)
had graag in een maatschappij geleefd waar de bouwmeester der kathedraal
een gelijk salaris ontvangt als de metselaar en de steenklopper, de minister en de
| |
| |
dienstbode, de bankier en de putjesschepper. Ieder zou zijn eigen impuls volgen, zonder’
Olatile als een meeuw als Marat op het water Olatile een verkleinde dans om de boeg
Olatile de onmogelijke, ik vaar op dit schip omdat ik je zoek.
Mijn zwarte struiken zitten tjokvol met jouw zwarte rovers.
Mijn laagslorpende zuiver kloppende dieren worden bedonderd en gebakken:
Hornswaggled Olatile Hornswaggled
Wat is dit circus in de blauwe vlammen dit gebied? Het is het geven van je lichaam aan het
voortdurende uur van dag of nacht. Bassende laarzen verdrinken aan
Het spijt me voor je, zegt ze.
Ze knikt. Trek jezelf, man, zegt B. Ik ga slapen.
B. is sarcastisch. B. studeert. B. houdt van camp. We kijken naar
Shivers de clown, hij doodt het hele gezin: de ouwe
Horner, mevrouw Horner, Craig, Craig Owen en Owen en zijn
niet te beslissen niets o Eden van de trillende rust
wat vloei ik aan belachelijk lied ik
| |
| |
wil niet weten hoe het is
de ouwe Horner, mevrouw Horner, Craig, Craig Owen en Owen en zijn
rukken aan fantastisch hekwerk: de praktijk is de vijand van chlorose:
de ruimte is groots en stil moet
het beste van de imperfectie = de vijand snel ontsieren. Vaak lekken door schermen in het
bekende vaders van de Doodsrevolutie (de wind in de showroom genezing)
onder een partje hemel, tachtig jaar de buitenwijk van een buitenwijk,
bezuinigingen op de keel en de slanke scherpe beelden de belofte
De nachtploeg is gearriveerd! Ze schrijven niet
proportioneel lange rugvin, sterke spieren
Y is een zeer grote glimlach aan de rechterkant is het geweld lekt
Olatile en wond na crash op mijn bed en mijn neiging is het lijkenhuis
op de bodem van mijn slechte want geest'lijke huid
| |
| |
het fundamentele karakter van deze overwegingen:
de complexe aard van de Hunnen met hun kleine ronde ogen
iedereen. Olatile leert niet.
Zelf - edel dier - sterf nu eindelijk eens in de klauwen van de nieuwe amfibieën
(ik hou van het begin, de wateren, de torpedo's, andere bewoners van Groenland en de
gemiddelde meter uit het leven van een processie)
er zijn explosies der bommen en brandvochtige vissen als de engelen zelf
roofmoordt sympathieke mystiek
rijst uit een kleed van netels
draagt bermhouten waaiers
krijt onzichtbare stieren met een montere vloek lachend
krijst als motoren aan het oppervlak
|
|
Auteursrechtelijk beschermd