De Revisor. Halfjaarboek voor nieuwe literatuur 2-3

[p. 150]

Hans Groenewegen
Gedichten

-

zoals het zich voegt

we hebben enkele minuten vertraging opgelopen

de noordzee denkt na
omwille waarvan voegt het zich
de noordzee denkt na

een kat zit spinnend voor het raam

we hebben vertraging opgelopen

de noordzee denkt na
over het woord doodtij

de kat zit met gesloten ogen voor het raam
van de strandtent, zichtbaar ontevreden
over het gelaat van zand

vertraging opgelopen vanwege de vertraging

met dat hele spel

met al die achtervolgingen al die achtervolgingen

heb ik nul botsingen gehad

vanwege de vertraging van voorgaande treinen

gewoon geen

nul

[p. 151]

 

de zee houdt op met nadenken

 

schrale wind zoekt naar een ander woord, immers

 

 

 

binnen afzienbare tijd wil de zee opnieuw

 

een doodgewoon woord om over na te denken

 

wil de kat jongen, de jongen

 

een nieuw spel, de reiziger

 

wil de ene trein na de andere

 

de reiger de ene vis

 

 

 

en wel op tijd

 

omwille vanwege de oorzaak van zijn doelgerichtheid

 

zijn zich hoe hij zich dient te voegen

 

in het verloop

[p. 152]

 

-

 

 

 

te veel van het goede

 

we reiken het elkaar aan

 

 

 

alleen bij stortregens hoor ik het

 

we slaan het af, we reiken het aan

 

alleen bij stortregens hoor ik het

 

 

 

als het waait, waait het ook echt

 

 

 

we nemen het elkaar af

 

te veel van het goede

 

 

 

immers

 

 

 

alleen bij stortregens hoor ik

 

op zolder het tikken

 

 

 

je weet toch

 

 

 

te veel van het goede

 

vanaf de maan een knoop

 

 

 

de zee grijpt haar zwaard

[p. 153]

 

-

 

 

 

hij draait zich om bij de deur

 

de kinderen lopen de zee in

 

de naaldbomen besluiten te blijven

 

 

 

de naaldbomen besluiten te blijven, ze blijven

 

de kinderen lopen verder de zee in

 

 

 

hij draait zich om bij de deur

 

zo ontstaat zus of zo afwachten

 

de naaldbomen blijven, ze zijn besloten

 

 

 

de kinderen lopen verder de zee in

 

ze wankelen en lopen nog verder de zee in

 

 

 

hij draait zich om bij de deur

 

de wolken zien wat er te zien is

 

of ze het zich herinneren

 

 

 

de kinderen wankelen, ze drijven

 

 

 

voor ze onder water kunnen verdwijnen

 

altijd drijven er wolken voorbij

 

 

 

daar kun je op wachten

 

 

 

de naaldbomen blijven bij hun besluit om te blijven

 

hij draait zich om bij de deur

[p. 154]

 

-

 

 

 

voor wat onbereikbaar is zijn de kinderen te oud

 

ze reizen hun ouders na naar wat overal is

 

 

 

de tautologische houdgreep van hun beeldscherm

 

een liefkozen waarin ze een liefkozing nabootsen

 

 

 

enkele stoeptegels veren terug van de vensters

 

uit de afgrond die in mij moet zijn klimt een verhongerd woord

 

 

[p. 155]

 

-

 

 

 

voor een aanrijding met een persoon zijn

 

 

 

de teunisbloemen helpen elke avond

 

voor een aanrijding met een persoon

 

zijn verschillende personen nodig

 

 

 

zij drukken elkaar zwijgend

 

de teunisbloemen helpen elke avond

 

 

 

zwijgend drukken ze elkaar

 

in de armen, voor de nasleep

 

zijn verschillende personen nodig

 

 

 

elke avond helpen ze, er is geen aanleiding

 

 

 

elke avond helpen de teunisbloemen

 

de nachtvlinders in de melkweg

 

 

 

er is geen aanleiding om terug te komen

 

er is geen aanleiding om terug te komen

 

ongetwijfeld verschilt zijn kant

 

geen aanleiding om terug te komen

 

op bestemmingsplan oost, ik weet nog niet waarom

 

 

 

ik hoop het binnenkort te horen

 

we mogen nog niet vertrekken

 

 

 

ongetwijfeld verschilt zijn kant van het verhaal

 

de een is voor de ander begonnen

 

 

 

een en ander zijn ongetwijfeld uitwisselbaar

 

terugkomen op onze gift aan de natuur

 

 

[p. 156]

 

de een na de ander helpen ze

 

de nachtvlinders de melkweg in

 

 

 

ik weet nog steeds niet waarom ze

 

zwijgend aan de voet bleven staan

 

elke avond gaan de teunisbloemen open

 

 

 

ik hoop het nooit meer nooit meer te horen nooit weer