De Revisor. Halfjaarboek voor nieuwe literatuur 2-3(2011)– [tijdschrift] Revisor, De– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 150] [p. 150] Hans Groenewegen Gedichten - zoals het zich voegt we hebben enkele minuten vertraging opgelopen de noordzee denkt na omwille waarvan voegt het zich de noordzee denkt na een kat zit spinnend voor het raam we hebben vertraging opgelopen de noordzee denkt na over het woord doodtij de kat zit met gesloten ogen voor het raam van de strandtent, zichtbaar ontevreden over het gelaat van zand vertraging opgelopen vanwege de vertraging met dat hele spel met al die achtervolgingen al die achtervolgingen heb ik nul botsingen gehad vanwege de vertraging van voorgaande treinen gewoon geen nul [pagina 151] [p. 151] de zee houdt op met nadenken schrale wind zoekt naar een ander woord, immers binnen afzienbare tijd wil de zee opnieuw een doodgewoon woord om over na te denken wil de kat jongen, de jongen een nieuw spel, de reiziger wil de ene trein na de andere de reiger de ene vis en wel op tijd omwille vanwege de oorzaak van zijn doelgerichtheid zijn zich hoe hij zich dient te voegen in het verloop [pagina 152] [p. 152] - te veel van het goede we reiken het elkaar aan alleen bij stortregens hoor ik het we slaan het af, we reiken het aan alleen bij stortregens hoor ik het als het waait, waait het ook echt we nemen het elkaar af te veel van het goede immers alleen bij stortregens hoor ik op zolder het tikken je weet toch te veel van het goede vanaf de maan een knoop de zee grijpt haar zwaard [pagina 153] [p. 153] - hij draait zich om bij de deur de kinderen lopen de zee in de naaldbomen besluiten te blijven de naaldbomen besluiten te blijven, ze blijven de kinderen lopen verder de zee in hij draait zich om bij de deur zo ontstaat zus of zo afwachten de naaldbomen blijven, ze zijn besloten de kinderen lopen verder de zee in ze wankelen en lopen nog verder de zee in hij draait zich om bij de deur de wolken zien wat er te zien is of ze het zich herinneren de kinderen wankelen, ze drijven voor ze onder water kunnen verdwijnen altijd drijven er wolken voorbij daar kun je op wachten de naaldbomen blijven bij hun besluit om te blijven hij draait zich om bij de deur [pagina 154] [p. 154] - voor wat onbereikbaar is zijn de kinderen te oud ze reizen hun ouders na naar wat overal is de tautologische houdgreep van hun beeldscherm een liefkozen waarin ze een liefkozing nabootsen enkele stoeptegels veren terug van de vensters uit de afgrond die in mij moet zijn klimt een verhongerd woord [pagina 155] [p. 155] - voor een aanrijding met een persoon zijn de teunisbloemen helpen elke avond voor een aanrijding met een persoon zijn verschillende personen nodig zij drukken elkaar zwijgend de teunisbloemen helpen elke avond zwijgend drukken ze elkaar in de armen, voor de nasleep zijn verschillende personen nodig elke avond helpen ze, er is geen aanleiding elke avond helpen de teunisbloemen de nachtvlinders in de melkweg er is geen aanleiding om terug te komen er is geen aanleiding om terug te komen ongetwijfeld verschilt zijn kant geen aanleiding om terug te komen op bestemmingsplan oost, ik weet nog niet waarom ik hoop het binnenkort te horen we mogen nog niet vertrekken ongetwijfeld verschilt zijn kant van het verhaal de een is voor de ander begonnen een en ander zijn ongetwijfeld uitwisselbaar terugkomen op onze gift aan de natuur [pagina 156] [p. 156] de een na de ander helpen ze de nachtvlinders de melkweg in ik weet nog steeds niet waarom ze zwijgend aan de voet bleven staan elke avond gaan de teunisbloemen open ik hoop het nooit meer nooit meer te horen nooit weer Vorige Volgende