|
| |
| |
| |
Micha Hamel
Altijd hetzelfde
Burleske voor twee figuren
Personen:
| roderick de dichter; |
| een toverfee |
Wilt u ophouden met praten alstublieft.
Wilt u ophouden met praten alstublieft.
Goedemorgen mijn naam is Roderick van Grevestein.
Wilt u ophouden met praten alstublieft.
Goedemorgen mijn naam is Roderick van Grevestein.
Mijn naam is Roderick van Grevestein ik heb mijn buik vol
Ik heb mijn buik vol van woorden.
De woorden van mijn gedichten groeien in mijn buik
De woorden borrelen uit mijn buik naar boven.
De woorden ploppen als bellen naar boven.
Iedere echte dichter dicht vanuit de buik.
Dus als ik dicht, dicht ik vanuit hier, ziet u, niet hier maar hier.
Uit de onderbuik stijgen mijn gedichten naar boven.
Ze floepen uit de buik naar boven naar mijn hoofd.
Daar dwarrelen ze een ogenblik rond en dan landen ze in mijn
Zodra de woorden aldaar klaarliggen pomp ik met de juiste
diep vanuit de buik een zuchtje zuurstof door mijn luchtpijp en
als dikke bellen stuur ik mijn woorden de zaal in, naar u.
Dat is dichten. Zo gaat het. Zo zal het gaan.
Dat is hoe het werkt in het lichaam van de dichter.
Want ik denk dat u mij helemaal niet kent.
Door een fout van de organisatie is mijn naam namelijk niet in
het programmaboek gekomen.
Door een fout van de organisatie sta ik ook niet op de poster,
| |
| |
of in de folder van het Muziekgebouw ruchtbaarheid gegeven aan
vanochtend een aantal van mijn gedichten kom voordragen. Dus
het lijkt me goed dat ik,
alvorens te beginnen, even kort mezelf introduceer en wat vertel
over de gedichten die ik ga lezen.
Goedemorgen mijn naam is Roderick van Grevestein
Wilt u ophouden met eten alstublieft, ik zie daar mensen kauwen,
Bent u nog aan het ontbijten misschien? Is dat kauwgum?
Wilt u daarmee ophouden alstublieft.
Ik kan er niet tegen als mensen zitten te eten als ik voordraag.
De buik moet in rust zijn.
Mijn en uw buik moeten in rust zijn opdat ze zich openen voor de
Uw onderbuik moet ontvankelijk zijn voor mijn woorden.
En kauwgum kauwen ook niet.
Want met kauwen vermaalt u de lucht in uw mond, en dat mag niet,
uw mond moet de woorden die via de oren binnen komen
Uw mond moet hol en ontvankelijk zijn als een derde gehoorgang.
Uw mond is de grot waartegen de woorden galmen.
Uw verhemelte is het plafond waartegen mijn woorden moeten
Daarom mag u niet kauwen.
Met kauwen verkleint en vervormt u constant de resonantie van de
Daarom mag u niet kauwen of eten.
| |
| |
Voordat ik begin zal ik u even wat over mijzelf vertellen
Want door een fout van de organisatie staat er ook geen biografie
van mij in het programmaboek.
En ik neem aan dat een aantal van u mij kent, maar een ander
Ik ben in kleine kring zeer bekend, maar als ik zo de zaal even
dat er maar een klein gedeelte van die kleine kring hier aanwezig is.
Ik schat dat de meeste van u mijn naam kennen, maar nog nooit
werk van mij hebben gelezen.
Ook zullen er mensen zijn die mijn werk in een bloemlezing,
in een krant, of op internet
hebben gelezen, maar die niet weten dat het van mij is.
Die kennen mijn woorden, maar kennen mij, als auteur, niet.
Dat zijn de ware poëzieliefhebbers.
Die geven niet om een man, die geven om de woorden.
Die struinen het net af op zoek naar wijze woorden vervat in een
Die snakken naar mooie woorden zoals een hyena snakt naar een
Woorden van mij, van Roderick van Grev... - wilt u ophouden met
Ik zie u bladeren in het programmaboek.
Dat heeft toch geen zin? Ik sta net te zeggen dat ik er niet in sta.
Stilte alstublieft. Mijn gedichten vereisen absolute stilte en
Stilte en concentratie. Stilte!
Hallo. Stilte en concentratie.
Waarom spelen jullie nou nog?
Waarom spelen jullie door mij heen?
Jullie zouden toch alleen de intro doen? Daarna zou ik komen.
Nu ben ik. Dat gaat maar door, die intro. Is dit nog steeds die intro?
| |
| |
We hadden afgesproken dat als ik ‘Stilte en concentratie’ zeg, dat
zou ophouden. Dat was jullie cue.
U heeft hier ook nog muziek? Hebben jullie hieronder ook nog
O. Dat is nieuw dan. Dat is nieuw voor mij. Laat eens horen.
O. Dus ik begrijp omdat het festivalthema ‘Muziek en Poëzie’ is,
moet hieronder ook nog muziek.
Aha. O. Dus die laatste cue van ‘Stilte en concentratie’ die doen
Die doen we niet meer omdat ik die bedacht had en de
componist hem geschrapt heeft, die cue.
Aha. Dan moet ik bij de componist zijn.
Aha. Nee dat gaat nu niet meer.
Weet u, ik ga gewoon door en u doet die nieuwe muziek eronder.
Ik pak het even op bij... - wilt u ophouden met dat geblader!
Ik zie u bladeren in het programmaboek.
Dat heeft toch geen zin? Ik sta net te zeggen dat ik er niet in sta.
Stilte alstublieft. Mijn gedichten vereisen absolute stilte en
De stilte is nodig omdat ik mijn buik moet kunnen horen.
Want alleen het geluid dat uit de diepste onderbuik komt, is goed.
Als het in het donker van de onderbuik rommelt en borrelt, dan
Als het daar ronkt en gist en knort en boldert, dan spuiten dra als
magma de woorden naar buiten.
| |
| |
Voordat ik begin zal ik u zeggen wat ik ga lezen.
Maar voordat ik u zeg wat ik ga lezen, zal ik u iets over mijzelf
Want door een fout van de organisatie staat mijn naam niet op de
poster en staat er geen biografie van mij in het programmaboek.
Zelfs de mensen die mij denken te kennen, kennen mij niet.
Ik heet namelijk Roderick van Grevestein.
Dat is niet mijn artiestennaam, dat is mijn echte naam.
Het is zeer waarschijnlijk dat u mij toch kent, omdat u mij bij
Mijn artiestennaam was namelijk Winand Wolters.
Ah, ik zie wat gezichten opklaren, nu.
Ik treed namelijk sinds 1996 op als Winand Wolters
en pas sinds 2009 als mezelf, als Roderick van Grevestein.
Een toverfee komt op. Ze zingt.
Roderick merkt haar niet op, vervuld als hij is van zichzelf.
Als Winand Wolters ben ik bekend geworden, van Winand
Wolters heeft u de bundels in de kast.
Maar gaandeweg de jaren werd Winand Wolters een probleem.
Het probleem was dat Winand Wolters gaandeweg de jaren steeds
meer met zijn hoofd ging dichten. Dé Winand Wolters, die
begonnen was als manhaftig poëet, vol van de goede broeierige
verlangens, de ronkende profeet van een hartstikke toekomende
tijd, de juiste buikspreker van zijn generatie,
veranderde langzaam in een lege ton die slechts nog bellen
| |
| |
O hij kon de knapste krullen maken en knopen leggen in de
schuimbellen van zijn spuug,
maar de ader tusssen buik en hoofd was zoek.
Er was geen kanaal meer tussen de schaamstreek en zijn knar.
Zijn slokdarm hing te wachten op de kleinste oprisping.
Zijn hart pompte dommig het bloed door zijn lichaam rond.
Daarom moest Winand Wolters wijken en werd het tijd voor
Want Roderick van Grevestein schrijft geen schaduwboekhouding
Roderick van Grevestein noemt een man een ezel, en een paard
het vervoermiddel van weleer.
Roderick van Grevestein is vanochtend gekomen om Winand
Roderick van Grevestein wordt nu betoverd door de toverfee.
Ze leidt hem de kist in en zaagt hem in tweeën.
Met het doorzagen van de dichter komt er een enorme woordenbrij vrij.
Uuuuuuuuuuuuaaaaaaaaaaaa die drabbige kwal drinkt gore thee
met caravan zonder aanminnig nichtje die in de tomatensoep
een dure sloerie gondelt ondanks factor twee botenverhuur
lijfelijk langs het het het het het het het het het het versgebakken
vliegveld waarop schimmige chimpansees de de de de de de
de de de de salsa dansen waardoor clowntje schuldbewust de
handige vestzakjes schuimt die zeven donderslagen ruiken uit
uit uit onvrede met horige hondenbrokken die drie hartelijke
paljassen dromen die ootmoedig naar naar naar korstige baarden
haken in welke een een een een een een een een een een engel
begraven ligt terwijl menig mega goedgemutste horzel zijn gram
voorlopig in in in in een groezelig bloembed kotst waarvoor
| |
| |
geldt dat op dinsdag de trollen zich zich beter vermaken dan de
allerliefste veerboot in mijn vaders boekwerk over zijn hengel, en
wel meteen direct en goed,
Er ploppen nog wat bijvoeglijke naamwoorden naar boven.
grote mooie dode fijne schichtige huiselijke onbarmhartige rode
malle blauwe zware oude zuivere lauwe grondeloze angstige
moderne strijdvaardige schuldige fatsoenlijke groene beestachtige
Dan wordt de stroom langzaam dunner, trager.
Losse zelfstandige naamwoorden worden met steeds grotere tussenpozen de zaal
Kegel Rustoord Plataan Afgang Beugel Zaag Haan Breuk Lis
Parasol Halster Koffie Woestijn Ontmoeting Focus Kaaiman
Ziekbed Zusje Tomaten Priester Ode Bombrief Schenktuit Refrein
Plaksel Kolenboer Wolk Gevest Joffer Paalsteek Aster Vogel
Molen Huig Lift Stomp Diode Kombuis Fractie Sok
Roderick beweegt zijn hoofd omdat hij los wil breken. De fee schuift het
gedeelte met de voeten zo dicht tegen het gedeelte met het hoofd, dat Roderick
met zijn haar zijn eigen voeten kietelt.
Niet kietelen niet kietelen!
| |
| |
Hij stopt met bewegen en kijkt omhoog, herkent zijn eigen voeten.
Hij snuift aan zijn sokken en raakt in een lyrische extase.
O oude geur voorbij de tijd dat de dichter nog zijn voeten waste,
dit ruikt naar een vrijgezellen-etage driehoog vol met boeken.
O sokkenmeur dit ruikt naar een bejaarde moeder die te
gammel is om nog de was voor jou te doen. Dit walmt als
eergisteren verregende gymschoenen, dit stinkt naar het loket
van de afhaalchinees waar jij zo graag je maaltijd haalt. Dit is de
kaasgeur uit de derde hellekring, dit is de wolk van verschaald
bier waar ik proef dat jouw woordenbrij in wortelt. Dit zijn jouw
lanterfantpoten die de straten afschuimen op zoek naar het goede
Er komt ineens frisse lucht uit mijn mond.
wat voelt hij vreemd en hol. Bol. En hol.
De fee tovert de twee delen van Roderick weer aan elkaar en gaat af.
Roderick loopt terug naar het katheder.
Goedemorgen mijn naam is Roderick van Grevestein.
Voordat ik begin zal ik u zeggen wat ik ga lezen.
Eerst zal ik een zestal gedichten voordragen uit mijn bundel
Hoe kom je te weten of het waar is dat een mens zichzelf niet kan wurgen?
| |
| |
Losse gedichten, dus niet in een cyclus. Gewoon los. Zes
Daarna lees ik de sonnettenkrans
‘Mijn boomcar heeft vier skirts en negen spoilers’ uit de bundel
Donkere nacht op de ringweg.
Daarna zal ik afsluiten met een wat langer gedicht, de ode
‘Bij de deurpost stond gelijk een paraplubak zijn puntmuts’.
Ik had mijn buik vol van woorden.
Woord voor woord heb ik mijn buik verloren
Mijn buik is bol. En hol.
Hij laat het litteken zien dat de zaagkist gemaakt heeft.
|
|
Auteursrechtelijk beschermd