De Revisor. Jaargang 35

[p. 133]

antoine de kom
Gedichten

nova scotia?

vraagt hij tastend naar zijn organizer
verre neef met in het kroeshaar beide zwarte handen
die elkaar tegen het lijf liepen
met de neus boven rode wijn. zo vlieg je kleurig klm met velen tegelijk
in een hemelsblauwe stofzuiger - dit dit is hoe je insliep dit
is koninklijk onmogelijk: met z'n allen als ruisende struisvogels
in slagorde dansen en deinen revue in de lucht hoog
boven een kust van badschuim en van kiezel.
ik wil graag dat de purser met haar blauwe leesbril
sonnet 60 opleest boven de golf van maine en dat met welgemeende
complimenten van shakespeare de zilveren glans op de wolken
tijdens zomaar een flauwe bocht te zien zal zijn.

ik wil graag
dat alle luikjes voor de ramen tegelijk dichtgaan.
cabin crew
at your stations.
prepare.
we lichten als vuurvliegjes op het radarscherm. iemand ver
beneden ons kan zien hoe we in slaap zijn getuimeld.
en ik wil graag dat we disneydieren zijn in onze dromen
o vrijheid laat ons dromen van een intocht met tromgeroffel
hoorngeschal en confetti dicht bij de gesluierde mannen en vrouwen
die de douane zouden kunnen zijn en als er een god is mogen dan
alle stempels als rinkelbellen ons lot laten klinken als nooit tevoren.
en ze vroegen
vroegen zij:
‘any questions to declare?’

[p. 134]

in barbetta

tussen obers uit peru en piëmontees
kristal glij je met platgestreken kroeshaar en krant
weg tot middenin de achttiende eeuw. je nipt en je leest:
heli stort tollend op dak - terwijl de copter
langzaam naar links overhelt wordt net nog zichtbaar
hoe manhattan ruimteschip is dat zich bevreesd heeft vastgezogen
op een eiland waar niemand zo onbevangen als ik zich de enige
kan wanen op pratende sandalen in de regen.
onder straatniveau klopt een heel groot hart van stoom en asfalt
dat het nieuws rondpompt.
ik ben nu drie dagen in deze stad en heb van mijn leven
nog nooit zoveel hoofdletters gezien. mag ik met jou ja jou alleen
in innig gesprek over het intiemste onderwerp van dit land:
de paardenpolitiek. de geachte afgevaardigde is al
drie kwartier aan het woord en nu bij de slachterijen
die amerika rijk is aangeland. laten we het hebben
over de rechten van het gevleugelde paard. vraag het paard
waar het in zijn laatste ogenblikken aan denken zal: hoe zalig het is
om neer te dalen tussen wandelend publiek en dan weer op te stijgen
met hem of haar aan zich vastgeklampt. zomaar op een dag doorvliegen
naar the bronx zoo en daar in alle pracht landen tussen de giraffen
die zich al uren hebben staan vervelen en alleen maar durfden dromen
van de verschijning die je slechts als verbleekte bruine man kunt
hebben wanneer je in barbetta aan het lot van paarden
en van paardengekke lenig door hun weide dollende giraffen denkt.
of als de peruaanse ober je vertelt dat tegen alle verwachtingen in
clark terry er op trompet vanavond weer zijn zal in the village vanguard