De Revisor. Jaargang 34

[p. 54]

Kapitein Lafbek
Onze kleine dagen

Ik zag het licht
en jij zag het licht.
Zo licht,
het werd verboden.
Er kwam politie op straat.
Ze hadden stokken om ons uiteen te slaan.
Ze hadden stenen om naar onze ogen te gooien.

Jij bent het niet gewend om geslagen te worden.
Met je zachte huid,
je perzikhuid.
Huid om kanker op te kweken.

We dronken cola op jouw kamer,
bij het routineus roken van sigaretten.
Bij de knarsende geluiden van de flat
begon je zware boeken te lezen.
Je wilde later op vakantie kunnen.

Wat heeft de suiker met ons bloed gedaan?
Waar zijn onze kleine dagen gebleven?
Ik zei: ‘Ik ben de man van nul miljoen.’
Schamper wisselde je van pagina.